Franciszek II Burbon: Różnice pomiędzy wersjami

Te wydarzenia wreszcie przestraszyły Franciszka, który zgodził się na uchwalenie konstytucji, ale to z kolei spowodowało rozruchy w Neapolu i dymisje kolejnych ministrów. Nowym premierem został [[Liborio Romano]]. Dezintergacja armii i marynarki, spowodowała apatię społeczeństwa. Cavour wysłał jedem z piemonckich odziałów na granicę, żeby obserwował dalszy rozwój zdarzeń. Garibaldi przekroczył [[Cieśnina Mesyńska|cieśninę mesyńską]] i kierował się na północ, wszędzie przyjmowano go jak wyzwoliciela. Wreszcie po długich wahaniach, na apel samego Garibaldiego i po naradzie z Romano, Franciszek opuścił Neapol ([[6 września]]). Towarzyszyła mu żona Maria Zofia, dwór i dyplomaci (oprócz francuskich i angielskich), wszyscy udali się morzem do [[Gaeta|Geaty]], gdzie stacjonowała większa część armii. Następnego dnia Garibaldi wkroczył do Neaplou i został tam entuzjastycznie przywitany, później powołał prowizoryczny rząd.

 

 

Jedynie Gaeta, [[Messina]] i [[Civitella del Tronto]] dalej stawiały opór - ich oblężenie rozpoczęło się [[6 listopada]]. Oboje królewscy małżonkowie zachowywali się ze spokojem i godnością, nawet gdy przybyła francuska flota. Stawiali opór aż do [[12 lutego]] [[1861]], kiedy Gaeta skapitulowała. Królestwo Obojga Sycylii zostało włączone do Królestwa Włoch. Franciszek i Maria Zofia wiedli dalej wędrowne życie, podróżując po Austrii, Francji i Bawarii. Franciszek zmarł w [[Arco (Włochy)|Arco]], w [[Trentino]] (w północnych Włoszech). Jego żona przeżyła go.