Stany graniczne (wojna secesyjna): Różnice pomiędzy wersjami

Stan Kentucky miał strategiczne znaczenie dla zwycięstwa Unii w wojnie. Lincoln miał kiedyś powiedzieć: ''"Myślę, że utrata Kentucky to tyle samo, co przegranie całej gry. Jeśli Kentucky przepadnie, nie utrzymamy ani Missouri, ani Marylandu. Wszystko jest przeciw nam, a praca do wykonania zdecydowanie nas przerasta".'' ([[język angielski|ang.]] ''I think to lose Kentucky is nearly the same as to lose the whole game. Kentucky gone, we cannot hold Missouri, nor Maryland. These all against us, and the job on our hands is too large for us'').

 

 

Kentucky próbowało pozostać neutralne, wydając nawet 20 maja 1861 roku proklamację, w których prosiło obie strony konfliktu o trzymanie się z daleka. Neutralność została złamana przez konfederackiego generała [[Leonidas Polk|Polka]] który latem tegoż roku zajął [[Columbus (Kentucky)|Columbus]], chociaż przedtem Unia prowadziła tam zupełnie otwarcie zaciągi do wojska. W odpowiedzi legislatura Kentucky wydała rezolucję nakazującą gubernatorowi zażądać wycofania konfederackich wojsk z terenu stanu. Magoffin za[[weto]]wał proklamację, ale legislatura weto to obaliła. Następnie legislatura zdecydowała się wspierać unijnego generała [[Ulysses S. Grant|Granta]] i jego wojska stacjonujące w [[Paducah (Kentucky)]], argumentując to tym, że Konfederaci złamali obietnicę i wkroczyli na teren stanu jako pierwsi. W roku 1862 legislatura przegłosowała ustawę odbierającą obywatelstwo stanu tym wszystkim, którzy zaciągnęli się do konfederackiej armii. Tak oto neutralny status Kentucky został zastąpiony otwartym poparciem dla Unii.