Mirosław Okoński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ohtnim (dyskusja | edycje)
m ujednoznaczniono wiki, Replaced: [[Warta Poznań| → [[Warta Poznań (piłka nożna)|
Nie podano opisu zmian
Linia 28:
Treningi piłkarskie rozpoczynał w [[Gwardia Koszalin|Gwardii Koszalin]], gdzie występował w latach 1969-1977. W [[1977]] przeszedł do [[Lech Poznań|Lecha Poznań]]; był zawodnikiem poznańskiego klubu do [[1980]], ponownie 1982-1986 i w 1992. Łącznie wystąpił w 200 meczach ekstraklasy (jako piłkarz Lecha), strzelając 69 goli; osiągnął trzy tytuły mistrzowskie (1983, 1984, 1993) oraz miał udział w zdobyciu dwóch [[Puchar Polski w piłce nożnej|Pucharów Polski]] (1982, 1984). Jest najstarszym piłkarzem Lecha z tytułem mistrzowskim (prawie 35 lat w 1993). Kibice Lecha uznali go w plebiscycie "[[Gazeta Wyborcza|Gazety Wyborczej]]" za piłkarza 80-lecia klubu.
 
W latach [[1980]]-[[1982]] byłz piłkarzemracji odbywania służby wojskowej, a w rzeczywistości praktykowanego wówczas nagminnie podbierania utalentowanych piłkarzy z całej polskiej ligii przez [[KP Legia Warszawa|warszawskiejwarszawską LegiiLegię]] został przymusowo piłkarzem tego klubu (52 mecze ligowe, 15 bramek, dwa Puchary Polski - 1980, 1981). W Niemczech reprezentował barwy [[Hamburger SV]] (1986-1988 62-15), w [[1987]] w plebiscycie na piłkarza roku Bundesligi zajął 2. miejsce za [[Uwe Rahn|Uwe Rahnem]]. Ponadto był zawodnikiem Olimpii Poznań (1992-1993), Astry Krotoszyn (1994-1995), Lipnie Stęszew (1995), Klubie Piłkarskim Poznań (2001-2002), Concordia Hamburg (1993), SV Raspo Elmhorn (1993-1994). W latach 1988-1992 występował w lidze greckiej ([[AEK Ateny]] 77-22, Korintos 18-4). W rundzie wiosennej sezonu 1996/97 powrócił do macierzystego klubu - Gwardii Koszalin i rozegrał kilka spotkań na szczeblu trzecioligowym.
 
Grał w zespołach narodowych w różnych kategoriach wiekowych. W reprezentacji seniorów występował w latach 1977-1987, zaliczył 29 spotkań.