Johann Wolfgang von Goethe: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Witoldmich (dyskusja | edycje)
Witoldmich (dyskusja | edycje)
m →‎Lipsk (1765-1768): kor. link Baltazar
Linia 46:
Od [[1765]] do [[1768]] Goethe studiował prawo w Lipsku. Zbiór starodawnych wyroków sądowych był zaprzeczeniem jego dotychczasowej edukacji i wzbudził w nim tylko niechęć. Chętniej uczęszczał na wykłady [[Christian Fürchtegott Gellert|Christiana Fürchtegotta Gellertta]] z [[poetyka|poetyki]] i brał udział w jego ćwiczeniach [[stylistyka|stylistycznych]]. Uczestniczył także w warsztatach rysunkowych [[Adam Friedrich Oeser|Adama Friedricha Oesera]], dyrektora Akademii Lipskiej. Tam też zaznajomił się z [[antyk|antyczną]] [[plastyka|plastyką]] z zakresu odlewów gipsowych oraz ozdobnych [[gemma (kamień)|gemm]] oraz znalazł się pod wpływem pomysłów [[Johann Joachim Winckelmann|Johanna Joachima Winckelmanna]], sławnego [[archeologia|archeologa]] i pisarza. W porównaniu do Frankfurtu Lipsk, często zwany ''małym [[Paryż]]em'', był – jako miasto targowe – miejscem bardziej światowym i otwartym na nowinki. Starofrankijski sposób bycia młodzieńca był tu raczej wystawiony na pośmiewisko. Zdołał się jednak bardzo szybko przystosować do panujących tutaj warunków. Zakochał się w [[Anna Katharina Schönkopf|Kätchen Schönkopf]] i pisał na jej cześć miłosne wersy w wesołej i pogodnej tradycji [[rokoko|rokoka]]. W [[1770]] ukazał się anonimowo jego pierwszy zbiór poezji ''Annette''.
 
U [[miedzioryt]]nika w domu wydawcy Breitkopfa nauczył się drzeworytu i skrobania. Jego raczej bezkrytyczny stosunek do wielu mu współczesnych poetów ustąpił teraz miejsca świadomemu zwrotowi w kierunku [[Gotthold Ephraim Lessing|Lessinga]] i [[Christoph Martin Wieland|Wielanda]]. Już w tym okresie pisał dużo, np. biblijny [[dramat]] o [[BelzasarBaltazar (regent Babilonu)|Baltazarze]]ze. Później zniszczył prawie wszystkie swoje teksty z tego okresu. Zachowała się jedynie komedia ''Współwinni''.
 
[[Piwnica Auerbacha]] (''Auerbachs Keller'') i związana z nią [[legenda]] o jeździe [[Johann Georg Faust|Fausta]] na beczce ([[1525]]) wywarły na nim takie wrażenie, że stała się w jego dramacie [[Faust (dramat)|Faust I]] jedynym miejscem rzeczywiście istniejącym.