Sicz Karpacka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 4:
Organizacja Obrony Narodowej "Sicz Karpacka" (ONOKS) została utworzona przez rząd ks. [[Augustyn Wołoszyn|Augustyna Wołoszyna]] na bazie istniejącej wcześniej paramilitarnej organizacji młodzieżowej [[Ukraińska Narodowa Obrona]]. Podobnie jak UNO, Sicz Karpacka pozostawała pod wpływem silnej wówczas na Zakarpaciu [[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów]]. Ze względu na słabość władz centralnych ówczesnej [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] OUN traktowała [[Zakarpacie|Ruś Zakarpacką]] jako forpocztę niepodległej [[Ukraina|Ukrainy]] - ukraiński Piemont, a Sicz Karpacką - jako zalążek ukraińskich sił zbrojnych.
Sicz Karpacka liczyła w momencie utworzenia około 2 tys. żołnierzy, zaś pod koniec swego istnienia rozrosła się do 6 tys. żołnierzy. Oddziały Siczy były szkolone przez ukraińskich emigrantów - weteranów OUN z czasów [[wojna polsko-ukraińska|wojny polsko-ukraińskiej]]. Nominalnym dowódcą Siczy został Rusin [[Dmytro Kłympusz]], ale faktyczne dowództwo spoczywało w rękach [[Roman Szuchewycz|Romana Szuchewycza]] (późniejszego dowódcy [[UPA]]). W skład sztabu Siczy, oprócz Szuchewycza, wchodzili: [[Iwan Rohacz]], W. Romańczuk, [[Stepan Rosocha]] i J. Szpilko.
Przed atakiem węgierskim [[14 marca]] 1939 dowództwo Siczy objął [[Mychajło Kołodzynśkyj]], który po kilku dniach walk został aresztowany przez Węgrów, i wraz z adiutantem [[Zenon Kossak|Zenonem Kossakiem]] rozstrzelany. Struktura Siczy była dualistycza. Legalnie i jawnie działała Komenda Główna pod dowództwem Kłympusza, mająca charakter polityczny. Jednak oprócz niej działał tajny Sztab Wojskowy Siczy Karpackiej, w którego skład wchodzili między innymi Mychajło Kołodzynśkyj, Zenon Kossak, [[Ołeh Olżycz]], Roman Szuchewycz, [[Jewhen Stachiw]], [[Hryhorij Barabasz]], [[Iwan Butkowśkyj]], [[Osyp Karaczewśkyj]], [[Jurij Łopatynśkyj]].
Grupę 200 instruktorów, rekrutujących się spośród Niemców Sudeckich, przysłała na Ruś [[Abwehra]]. W krótkim czasie Sicz Karpacka stała się dobrze wyszkoloną formacją z kompetentnymi dowódcami i wysokim morale. Sztab Siczy mieścił się w [[Chust|Chuście]], istniało pięć garnizonów. Dowództwa dziesięciu obszarów i organizacje lokalne prowadziły powszechne szkolenie wojskowe i polityczne. Siczowcy pełnili również funkcję policji i straży granicznej.
| |||