Aula Leopoldina: Różnice pomiędzy wersjami

Pomyślana jako główne reprezentacyjne pomieszczenie nowo wznoszonego gmachu w latach [[1728]]-[[1732]]. Nazwa nadana ku czci fundatora uniwersytetu, [[Władcy Niemiec|cesarza rzymskiego]] [[Leopold I Habsburg|Leopolda I]]. Bardzo bogate dekoracje [[stiuk]]owe wykonał bawarski artysta [[Franz Mangoldt]], freski [[Johann Christoph Handke]], a rzeźby drewniane [[Krzysztof Hollandt]].

 

 

Nad audytorium wielki [[alegoria|alegoryczny]] fresk ilustruje [[apoteoza|apoteozę]] Mądrości Bożej, źródła wszelkiej wiedzy oraz personifikacje ówczesnych nauk i sztuk. Mniejsze freski we wnękach okiennych przedstawiają starożytnych i nowożytnych (do [[XVII]]) uczonych. Na ścianie wisi szesnaście portretów osób zasłużonych dla [[Jezuici|zakonu jezuitów]] oraz w pierwszych etapach budowy i działania uczelni. Osiem z tych portretów skradziono w [[1997]], odzyskano tylko jeden, a resztę zastąpiono kopiami powstałymi po kradzieży. Przy ścianach stoją loże profesorskie. Niezwykle bogaty jest [[portal]] wejściowy do auli, z bogato rzeźbionym drzwiami. Empora muzyczna ozdobiona stiukową balustradą z popiersiem i herbem ówczesnego dyrektora Urzędu Zwierzchniego Jana Antoniego [[Schaffgotsch]]a oraz stropowym freskiem z alegorią Silesii ([[Śląsk]]a) siedzącej na tronie w otoczeniu Viadrusa (Odry) i Wratislavii (Wrocławia). Podłoga sali wyłożona jest [[marmur]]owymi płytami. Aula Leopldina w trakcie kolejnych wojen i oblężeń miasta nie poniosła istotnych strat.