Emergentyzm: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2:
Jako stanowisko filozoficzne emergentyzm pojawił się na Wyspach Brytyjskich w połowie XIX wieku i przeżywał rozkwit aż do okresu międzywojennego. Udane przykłady redukcji w naukach przyrodniczych (wyjaśnienie procesów chemicznych na podstawie wiedzy o budowie atomu i odkrycie struktury DNA, dające chemiczną interpretację praw genetyki), osłabiły mocno jego atrakcyjność. Dodatkowo
Po załamaniu się programu redukcjonistycznego w końcu lat 60-tych emergentyzm zaczął powracać do łask i stanowi obecnie dość powszechne narzędzie interpretacji autonomii własności przedmiotów złożonych, których to własności nie daje się zredukować do ich tzw. mikrostruktury (części, z których są zbudowane, ich własności i wzajemnych relacji - przestrzennych lub przyczynowych.)
Jednocześnie trwa dyskucja nad właściwą definicją tego stanowiska. Jeden z poważniejszych sporów dotyczy natury niemożliwości, o której mowa w definicji.
Ci, którzy stoją na stanowisku ''emergentyzmu ontologicznego'' uznają, że nie umiemy dokonać redukcji własności emergentnych do mikrostruktury przedmiotu, ponieważ ukonstytuowanie się złożonej całości, wprowadza do obiektywnie istniejącej rzeczywistości jakąś zasadniczą jakościową nowość.
Stanowiskiem przeciwnym jest ''emergentyzm epistemologiczny'', uznający, że wspomniana niemożliwość jest związana jedynie z ludzkimi ograniczeniami poznawczymi, a to, co jest uznawane za emergentne dzisiaj, może w miarę udoskonalania teorii naukowych okazać się w przyszłości własnością redukowalną, czyli, by odwołać się do technicznego języka filozofii, własnością rezultantną.
[[Kategoria:Filozofia nauki]]
| |||