Carl Gustav Fleischer: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Alexvonf (dyskusja | edycje)
→‎Szkic biograficzny: drobne redakcyjne
Alexvonf (dyskusja | edycje)
→‎Szkic biograficzny: drobne redakcyjne
Linia 10:
W grudniu 1940 r. Wódz Naczelny [[PSZ]], gen. [[Władysław Sikorski]] udekorował Fleischera przed frontem całej [[Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich|Brygady Podhalańskiej]] krzyżem orderu Virtuti Militari.<ref>F.S. Składkowski, ''Nie ostatnie słowo'', str. 491</ref>
 
W Wielkiej Brytanii Fleischer pełnił funkcję dowódcy [[sztab]]u generalnego norweskich sił zbrojnych na wygnaniu, ale wkrótce poróżnił się z rządem, który mianował głównodowodzącym innego generała ([[1942]]). Fleischer podał się do dymisji, po czym został wysłany do [[Kanada|Kanady]] jako dowódca minimalnych norweskich jednostek szkolonych w tym kraju. [[1 grudnia]] [[1942]] został mianowany norweskim [[attaché]] wojskowym w Stanach Zjednoczonych, ale funkcji nie zdążył objąć, gdyż [[19 grudnia]] popełnił w napadzie [[depresja (choroba)|depresji]] [[samobójstwo]] wystrzałem z [[pistolet]]u w [[serce]] (funkcjęurząd attaché wojskowego pełnili na ogół [[major]]owie czy najwyżej [[pułkownik|pułkownicy]], a więc Fleischer czuł się zawiedziony i obrażony).
 
Po wyzwoleniu Norwegii w roku [[1945]] prochy generała przewieziono do ojczyzny i pochowano na ''Vår Frelsers gravlund'' (''cmentarzu Zbawiciela'') w Gamle Aker koło Hammersborgu, północnej dzielnicy Oslo. W pogrzebie wzięli udział król Haakon VII i następca tronu [[Olaf V Norweski|Olaf]], przedstawiciele sprawującej wówczas władzę w Norwegii [[socjaldemokracja|socjaldemokracji]] na uroczystość nie przybyli.