Eugène Dubois: Różnice pomiędzy wersjami

'''Marie Eugène François Thomas Dubois''' (ur. [[28 stycznia]], [[1858]] w [[Eijsden]], zm. [[16 grudnia]] [[1940]] w [[Haelen]]) - holenderski geolog, [[antropolog]] i, lekarz anatom, odkrywca [[Homo erectus|pitekantropa]] w [[Trinil]] na [[Jawa|Jawie]].

Studiował na uniwersytecie [[amsterdam]]skim medycynę i kierunki przyrodnicze, po zakończeniu studiów zatrudniony na tej uczelni jako wykładowca. W czasie studiów prac ewolucyjnych, doszedł do wniosku, że ludzie wyodrębnili się z innych naczelnych w południowej Azji i tam należy szukać ich przodków. Był to wówczas pogląd rewolucyjny, gdyż powszechnie wierzono, że ojczyzną człowieka jest [[Europa]] (choć [[Karol Darwin]] wskazywał na [[Afryka|Afrykę]]), jednak w istocie rzeczy z żadnego kontynentu nie znano szczątków hominidów, za wyjątkiem europejskiego [[neandertalczyk]]a.
Pierwsze swe prace prowadził na [[Sumatra|Sumatrze]]. By zweryfikować swoją tezę Dubois w [[1886]] wyjechał na [[Jawa|Jawę]], gdzie rozpoczął poszukiwania [[skamieniałości]] hominidów, jednocześnie utrzymując się z pracy lekarza wojskowego. Pracował tam i prowadził poszukiwania do [[1895]]. W [[1891]] znalazł we wschodniej Jawie fragment czaszki (dach czaszki) i kilka zębów, które opisał rok później jako pozostałość gatunku ''Pithecantrophus erectus'', obecnie zaliczanego do ''Homo erectus''. Było to przełomowe odkrycie dla ówczesnej nauki, nie tylko antropologii, ale przede wszystkim dla uznania [[Ewolucja biologiczna|ewolucyjnej]] teorii pochodzenia człowieka. Szczątki odkryte zostały przewiezione do muzeum w [[Haarlem]]ie w [[1892]] roku.

Po powrocie do Holandii w [[1898]], dalej wykładał na uniwersytecie w Amsterdamie[[Amsterdam]]ie: geologię mineralogię i paleontologię. Prowadził badania nad rozwojem filogenetycznym mózgu ssaków.