Wersja z 00:03, 14 lut 2009 edytuj 87.205.208.84 (dyskusja) Dodanie historii. ← poprzednia edycja		Wersja z 00:03, 14 lut 2009 edytuj anuluj edycję ClueBot~plwiki (dyskusja \| edycje) 26 630 edycji Anulowanie wersji użytkownika 87.205.208.84 do wersji użytkownika Postscriptum. Zgłoś nieprawidłowy rewert. (15765) następna edycja →
Linia 1: {{Wieś infobox \|sołtys=Gabriela Sobek▼ \|Wieś=Domaradzka Kuźnia \|dopełniacz_wsi=Domaradzkiej Kuźni Linia 11 ⟶ 12: \|gmina=Pokój \|gminashort=Pokój ▲\|sołtys=Gabriela Sobek \|miejska= \|powierzchnia= Linia 29: \|}} '''Domaradzka Kuźnia''' – [[wieś]] w [[Polska\|Polsce]] położona w [[województwo opolskie\|województwie opolskim]], w [[powiat namysłowski\|powiecie namysłowskim]], w [[gmina Pokój\|gminie Pokój]]. ~~== Historia ==~~ ~~Pierwsze wzmianki o Domaradzkiej Kuźni pochodzą z XVI wieku. Na tych terenach wśród lasów znaleziono rudę, zwaną wtedy "resenerz".~~ W 1590 r. przybył na teren miejscowości mistrz hutniczy, niejaki Adam Kuschnik z Kadłuba Turawskiego. Otrzymał on zezwolenie na budowę kuźni nad rzeką Stobrawą, w której wytapiano rudę. Za korzystanie z prawa wodnego płacił on 50 talarów rocznie. Huta ta przetrwała do 1718 roku. W 1666 roku Daniel Kotliński wydzierżawił kuźnię i okoliczne lasy, za które zapłacił 600 niemieckich talarów. Otrzymał on zezwolenie na wyrób drewna, które przerabiał w kuźni na węgiel drzewny. Domaradzka Kuźnia dzieliła się na wieś i kolonię (dzisiejsza ul. 1-go maja, potocznie zwana "Kolonistami"). Mieszkańcy wsi trudnili się rolnictwem, handlem. W Domaradzkiej Kuźni znajdował się również młyn, który spłonął w 1746 roku. Mieszkańcy kolonii byli natomiast osadnikami, którzy wynajmowali domy wraz z zagrodami od właściciela ziemskiego. Rodziny tam zamieszkujące musiały w zamian za wynajem dwa razy w tygodniu strzyc i pielęgnować owce dla właściciela. W 1770 r. hodowle zaczęły podupadać, ponieważ nie znaleziono chętnych do kupna lub dzierżawy zagród. Rok później wysłano zawiadomienia do ambasad (m. in. we Wrocławiu) o poszukiwaniu chętnych do zasiedlenia pustych domostw, ale nikt się nie zgłosił z powodu wysokiego czynszu. Ostatecznie, w 1783 roku osiedliło się tam 16 rodzin robotników leśnych. W 1845 roku zbudowano szkołę, do której uczęszczało 170 uczniów; wszyscy byli katolikami. Byli to uczniowie z Domaradzkiej Kuźni i Dąbrówki Dolnej. W 1926 r. wieś zamieszkiwali mali gospodarze i robotnicy leśni. W Domaradzkiej Kuźni znajdowały się wówczas: kuźnia, sklep rowerowy, mała stacja paliw, usługi transportowe, sklep spożywczy, piekarnie, stolarnie, tartak, poczta, dwie karczmy, szewc, młyn i rzeźnik. {{opolskie stub}}{{Polska wieś kategoria stub}}

Domaradzka Kuźnia: Różnice pomiędzy wersjami