Peculium

(od pecus – bydło) stanowiło wydzieloną niewolnikowi przez właściciela część majątku, którą niewolnik miał samodzielnie zarządzać. W obrocie prawnym występował w imieniu właściciela, faktycznie jednak zyskiwał namiastkę zdolności prawnej. Praktykowane były umowy, w których właściciel zobowiązywał się do wyzwolenia niewolnika jeśli ten powiększy peculium o określoną wartość.