Wilam Horzyca: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wilam Horzyca''' - właściwie ''Wilhelm Henryk Hořitza'' (ur. [[28 lutego]] [[1889]] we [[Lwów|Lwowie]], zm. [[2 marca]] [[1959]] w [[Warszawa|Warszawie]]) - polski reżyser i dyrektor teatrów, pisarz, tłumacz, krytyk teatralny, współtwórca stylutzw. Polskiego Teatru monumentalnegoMonumentalnego.

Dyrektor warszawskiego Teatru im. W. latachBogusławskiego [[1930]]i Teatrów Miejskich we Lwowie (1932–1937), scen dramatyczno-[[1936]]komediowe: byłWielkiej dyrektoremi Rozmaitości [[Opera lwowska|Teatru Wielkiego]] we [[Lwów|Lwowie]]. W Teatrze Wielkim miał pod swoim zarządem dwie sceny dramatyczno([[1930]]-komediowe: Wielką i Rozmaitości[[1936]]). Redagował miesięcznik ''[[Droga (czasopismo)|Droga]]'' ([[1928]]-[[1937]]), a[[Scena jakoLwowskia]] dyrektor teatru lwowskiego ''Scenę Lwowską''. Dzięki(1932–1937), [[Leontygodnik Schiller|Leonowi SchillerowiPion]] oraz(1937-1939). HorzycyCzłonek scenai lwowskateoretyk stanęłagrupy w rzędzie pierwszych teatrów Europy[[Skamander]].

W latach [[1930]]-[[1935]] Horzyca był posłemposeł na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] z ramienia [[Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem|BBWR]], zapraszał do współpracy Schillera[[Leon_Schiller|Schiller]]a posądzanego o lewicowe poglądy, w [[1936]] — udzielił sali teatralnej Zjazdowi Pracowników Kultury, będącemu największą manifestacją lewicy literackiej i artystycznej w Polsce międzywojennej. Dzięki [[Leon Schiller|Leonowi Schillerowi]] oraz Horzycy scena lwowska stanęła w rzędzie pierwszych teatrów Europy.

W [[1936]] odszedłzamieszkał dow [[Warszawa|WarszawyWarszawie]]. Podczas okupacji niemieckiej wraz z [[Ferdynand Goetel|Ferdynandem Goetlem]] był redaktorem miesięcznika ''[[Nurt. Pismo poświęcone kulturze polskiej]]''. W 1945 r. organizator teatru w Katowicach (III–IX 1945 r. dyrektor).