Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu: Różnice pomiędzy wersjami

[[Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu | Komitet]] powstał w 16 września 1919r. we Władywostoku, z inicjatywy działaczy środowiska polonijnego, wywodzącego się z zesłańców syberyjskich i ich potomków. Pierwszym prezesem [[Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu | Komitetu]], została bardzo znana w tym środowisku działaczka społeczna – [[Anna Bielkiewicz (zesłaniec syberyjski) | Anna Bielkiewicz ]] (1877 – 1936). Jej ojciec zesłaniec, był jednym z projektantów i budowniczych kolei transsyberyjskiej.Była kuzynką [[Jerzy Strzałkowski (porucznik)| Jerzego Strzałkowskiego]], późniejszego prezesa [[Związek Młodzieży z Dalekiego Wschodu | ZMzDW]]. Jej najbliższym współpracownikiem był [[Józef Jakubkiewicz (zesłaniec syberyjski) | dr.Józef Jakubkiewicz]]. [[Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu | Komitet ]] działał dla ratowania dzieci polskich, będących w trudnej lub tragicznej sytuacji. Były to najczęściej dzieci tzw. sieroty wojenne, zagubione, z sierocińców. Były też dzieci rodziców, którzy ze względu na sytuację materialną i ogólną w Rosji, nie mogli im zapewnić rozwoju i godziwych warunków życia. Mieli też nadzieję, że przynajmniej one wrócą do wymarzonej ojczyzny. Taki był też główny cel [[Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu | Komitetu]]. W efekcie działań Komitetu, w latach 1919–1922, wywieziono z ogarniętej wojną domową i rewolucją Rosji, około 700 dzieci. Część dzieci przetransportowano koleją przez terytorium Rosji Radzieckiej, co ciekawe przy pomocy Feliksa Dzierżyńskiego. Większość dzieci, dzięki pomocy organizacyjnej i materialnej Japońskiego Czerwonego Krzyża, oraz Polonii Amerykańskiej przetransportowano statkami Japońskiej Marynarki Handlowej, przez Japonię, USA i Anglię, do upragnionej Polski.

Mimo początkowych trudności i niedostatków, dzieci „syberyjskie” otrzymały schronienie i pomoc, w specjalnie na tę okazję przygotowanym zakładzie w [[Wejherowo (woj.pomorskie)| Wejherowie]]. Był to duży sukces [[Polski Komitet Ratunkowy Dzieci Dalekiego Wschodu | Komitetu]], a w szczególności jego czołowych działaczy [[Anna Bielkiewicz (zesłaniec syberyjski)| Anny Bielkiewicz]] i [[Józef Jakubkiewicz (zesłaniec syberyjski) | Józefa Jakubkiewicza]]. Zakład w [[Wejherowo (woj.pomorskie)|Wejherowie]] został zorganizowany w budynku dawnego szpitala psychiatrycznego i nosił oficjalną nazwę : Zakład Wychowawczy dla Dzieci Syberyjskich w Wejherowie. Przebywał w nim także [[Jerzy Strzałkowski (porucznik)| J.Strzałkowski]] z matką i młodszym rodzeństwem. Zakład działał w latach 1923 – 1928. Przebywało w nim w różnych okresach do 300 dzieci. Uczestniczyły w zajęciach szkolnych i różnych zajęciach pozaszkolnych. Między innymi w harcerstwie, które było kontynuacją patriotycznej atmosfery, kultywowanej w środowiskach polskich na [[Syberia | Syberii]]. Hufiec Wejherowski zwany także „Syberyjskim” , jako pierwszy w Polsce skierował zainteresowania [[harcerstwo|harcerstwa]] na problematykę wychowania morskiego. Głównymi pionierami i wykonawcami tej idei byli [[Mariusz Zaruski | gen.M.Zaruski ]] i [[Antoni Gregorkiewicz(harcmistrz) | hm.Antoni Gregorkiewicz]].