Danieł Borimirow: Różnice pomiędzy wersjami

Jest wychowankiem [[Bdin Widin|Bdinu Widin]]. W wieku dwudziestu lat trafił do [[Lewski Sofia|Lewskiego Sofia]], z którym przez kolejne pięć lat zdobył trzy tytuły mistrza oraz trzy [[Puchar Bułgarii w piłce nożnej|Puchary kraju]]. Był aktywnym [[stoper (piłka nożna)|stoperem]], nierzadko włączającym się w akcje ofensywne (w [[IA ligaRepublikanska bułgarskafutbołna w piłce nożnejgrupa (1993/1994)|sezonie 1993-1994]] strzelił 15 goli, rok później - 17). Łącznie w tym czasie wystąpił w 123 meczach. Od [[1995]] do [[2003]] roku był zawodnikiem [[TSV 1860 Monachium]], gdzie pod trenerskim okiem głównie [[Werner Lorant|Wernera Loranta]] wyrósł na czołową postać drużyny - w ciągu ośmiu lat spędzonych w TSV opuścił tylko 75 spotkań ligowych, w ostatnim okresie pełnił funkcję kapitana. Największym osiągnięciem z okresu gry w [[Monachium]] jest czwarte miejsce w [[I liga niemiecka w piłce nożnej|Bundeslidze]] w sezonie [[1999]]-[[2000]] i udział w [[Liga Mistrzów UEFA|Lidze Mistrzów]]. Po zakończeniu rundy jesiennej rozgrywek [[2003]]-[[2004]] powrócił do Lewskiego. W zespole prowadzonym od [[2004]] roku przez [[Stanimir Stoiłow|Stanomira Stoiłowa]] piłkarz występował w drugiej linii i wraz z [[Richard Eromoigbe|Richardem Eromoigbe]] tworzył parę defensywnych pomocników. Od rundy wiosennej [[IA ligaProfesionałna bułgarskafutbołna w piłce nożnejgrupa (2007/2008)|sezonu 2007-2008]], po odejściu [[Elin Topuzakow|Elina Topuzakowa]], był kapitanem zespołu. Ostatni mecz w barwach Lewskiego rozegrał w [[maj]]u [[2008]] roku. Następnie, w wieku 38 lat ogłosił zakończenie piłkarskiej kariery.