Ludmiła Engquist: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
LaaknorBot (dyskusja | edycje)
ort.
Linia 3:
Ludmiła Narożilenko rozpoczęła swoją wieloletnią karierę jeszcze w czasach [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]. Jej pierwszym wielkim sukcesem był tytuł [[Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 1991|mistrzyni świata]] z [[Tokio]] w [[1991]], gdzie pokonała utytułowaną Amerykankę [[Gail Devers]]. Rok później na zawodach w [[Sewilla|Sewilli]] ustanowiła swój rekord życiowy w biegu na 100 m przez płotki czasem 12,26 s, który do dzisiaj daje jej trzecie miejsce na [[Bieg na 100 m przez płotki#Najlepsze zawodniczki wszech czasów|liście najlepszych zawodniczek w tej konkurencji]].
 
W [[1993]] Narożilenko została skazana na czteroletnią dyskwalifikację za niedozwolony [[Doping wydolnościowy|doping]]. Jednak w [[1995]] pozwolono jej wrócić na bieżnię, gdy okazało się, że [[Steroid|sterydy]] podawał zawodniczce bez jej wiedzy jej były mąż. Dzięki tej decyzji mogła wystąpić na [[LIO 1996|Igrzyskachigrzyskach Olimpijskicholimpijskich]] w [[Atlanta|Atlancie]] w [[1996]], gdzie pojawiła się już jako obywatelka Szwecji. Zdobyła wówczas złoty medal, pokonując Słowenkę [[Brigita Bukovec|Bukovec]] i Francuzkę [[Patricia Girard|Girard]]. Rok później podczas [[MŚ w lekkoatletyce 1997|mistrzostw świata]] w [[Ateny|Atenach]] zdobyła swój drugi tytuł mistrzyni świata.
 
Karierę Engquist przerwała jednak poważna choroba – [[rak piersi]]. Zawodniczka musiała poddać się operacji usunięcia jednej piersi. Mimo to powróciła jeszcze na lekkoatletyczną bieżnię i zdobyła brązowy medal na [[Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 1999|Mistrzostwachmistrzostwach Świataświata w 1999]].
 
[[Kategoria:Radzieccy lekkoatleci|Engquist, Ludmiła]]