Język osmański: Różnice pomiędzy wersjami

 

Język osmańsko-turecki powstał w wyniku długiej, obejmującej kilka stuleci, koegzystencji trzech głównych języków, używanych przez elity rządzące państwem tureckim. Na język turecki, jako ojczysty język większości mieszkańców państwa, nawarstwiały się silne wpływy [[język perski]]ego, głównego języka kultury i literatury narodów Bliskiego Wschodu, oraz [[język arabski]], język religii. Ponieważ wykształcone elity państwa tureckiego znały biegle wszystkie trzy języki, doszło do powstania swoistej ich mieszanki: o ile główna struktura języka, obejmująca fonetykę i morfologię pozostawała turecka, o tyle np. słownictwo, ale także składnia - i w o wiele mniejszym stopniu również morfologia (np. sufiksy słowotwórcze), bardzo silnie uległy wpływom perskim i arabskim. Jednocześnie sam język osmańsko-turecki wywarł przez stulecia osmańskiego panowania na Bałkanach przemożny wpływ na języki tego regionu (jednym z najbardziej znanych badaczy tych zagadnień jest [[Stanisław Stachowski]]), przy czym wpływ ten obejmował nie tylko leksykę, ale także morfologię i składnię.