Aszurbanipal: Różnice pomiędzy wersjami

Stosunki z sąsiednim [[Elam]]em tylko w pierwszych latach układały się pokojowo, w czasie głodu w [[Suza|Suzie]] władca asyryjski nawet wysłał zboże. W 664 r. p.n.e. elamicki król [[Urtaku]] (674–664) zaatakował Babilonię, lecz jego atak został szybko odparty. Po jego rychłej śmierci nastąpił kryzys w państwie, ponieważ władzę w Suzie objął Tempti-Khumma-In-Szuszinak (664–53, znany też jako [[Teumman]]), który nie był legalnym spadkobiercą. Część arystokracji elamickiej nie uznała tej sukcesji, widząc w Teumanie uzurpatora, dlatego zwrócili się do Aszurbanipala z prośbą o mediację. Dla asyryjskiego króla był to dogodny moment na wmieszanie się w wewnętrzne rozgrywki we wrogim państwie. Poparł najstarszego syna Urtaku, [[Humbannikasz II|Humbannikasza II]]. Do rozstrzygnięcia doszło w bitwie nad [[III bitwa nad rzeką Ulai|rzeką Ulai]]. Wojska asyryjskie rozgromiły Teummana, który po doznanej klęsce popełnił samobójstwo. Jego odciętą głowę niesiono na czele wojsk asyryjskich w czasie pochodu przez Elam, a następnie zawieszono na jednej z bram Niniwy. Do dnia dzisiejszego zachował się też [[relief]], na którym widzimy odpoczywającego w ogrodzie Aszurbanipala przyglądającego się wiszącej na drzewie głowie króla elamickiego<ref>[http://www.britishmuseum.org/explore/highlights/highlight_objects/me/t/the_garden_party_relief.aspx, Aszurbanipal odpoczywający w ogrodzie, relief z pałacu północnego w Niniwie. (j.ang.) ]</ref>. Na tron Elamu Asyryjczycy wprowadzili Humbannikasza II jako króla Madaktu. W 639 r. p.n.e. nastąpił ostatni atak asyryjski na Elam, który został gruntownie złupiony. Aszurbanipal opisał w inskrypcji to wydarzenie tak: