Wersja z 18:59, 14 lip 2009 edytuj VolkovBot (dyskusja \| edycje) 273 422 edycje m robot dodaje: en:Y(4140), es:Y(4140), he:Y(4140) ← poprzednia edycja		Wersja z 13:47, 30 sie 2009 edytuj anuluj edycję Stepa (dyskusja \| edycje) 32 349 edycji Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 1: '''Cząstka Y (4140)''' - egzotyczna [[cząstka elementarna\|cząstka typu elementarnego]] o masie około 4140 [[elektronowolt\|MeV]], zidentyfikowana po raz pierwszy na początku 2009 roku w największym aktualnie czynnym akceleratorze cząstek ''[[Fermilab\|Fermilab - Tevatron]]'' w stanie [[Illinois]] (USA). Informacja o jej [[odkrycie naukowe\|odkryciu]] podana została oficjalnie przez Fermilab w dniu 17 marca 2009 . Wstępne wyniki badań wskazują, że ze względu na egzotyczne własności, cząstka ta nie mieści się w istniejących aktulanie schematach tworzenia cząstek jako kombinacji [[kwark\|kwarków]] i antykwarków. ==Identyfikacja cząstki Y== Cząstka <math>\; Y \;</math> została zidentyfikowana podczas obserwacji rozpadu mezonu <math>\; B^+ \;</math> - cząstki złożonej z [[kwark b\|kwarka b]] zwanego dennym lub pięknym oraz z antykwarka. Spośród miliardów zerzeń proton - antyproton, w wyniku czego powstawały mezony <math>\; B^+ \;</math> i <math>\; B^- \;</math>, zidentyfikowano niewielką ilość mezonów <math>\; B^+ \;</math>, które ulegały następnie rozpadowi w zupełnie nieprzewidywany sposób. Mezony te rozpadały się na mezon <math>\; K \;</math> oraz nieznaną dotąd cząstkę <math>\; Y \;</math>. Krótkotrwała cząstka <math>\; Y \;</math> rozpadała się następnie na mezony <math>\; \varphi \;</math> oraz <math>\; J/\psi \;</math>. Z kolei mezon <math>\; \varphi \;</math> rozpadał się na mezony <math>\; K^+ \;</math> i <math>\; K^+ \;</math>, a [[J/ψ\|mezon <math>\; J/\psi \;</math>]] na dwa miony o przeciwnych ładunkach elektrycznych <math>\; \mu^+ \;</math> i <math>\; \mu^- \;</math>. ▼ ▲Cząstka <math>\; Y \;</math> została zidentyfikowana podczas obserwacji rozpadu mezonu <math>\; B^+ \;</math> - cząstki złożonej z [[kwark b\|kwarka b]] zwanego dennym lub pięknym oraz z antykwarka. Spośród miliardów zerzeń proton - antyproton, w wyniku czego powstawały mezony <math>\; B^+ \;</math> i <math>\; B^- \;</math>, zidentyfikowano niewielką ilość mezonów <math>\; B^+ \;</math>, które ulegały następnie rozpadowi w zupełnie nieprzewidywany sposób. Mezony te rozpadały się na mezon <math>\; K \;</math> oraz nieznaną dotąd cząstkę <math>\; Y \;</math>. Krótkotrwała cząstka <math>\; Y \;</math> rozpadała się następnie na mezony <math>\; \varphi \;</math> oraz <math>\; J/\psi \;</math>. Z kolei mezon <math>\; \varphi \;</math> rozpadał się na mezony <math>\; K^+ \;</math> i <math>\; K^+ \;</math>, a mezon <math>\; J/\psi \;</math> na dwa miony o przeciwnych ładunkach elektrycznych <math>\; \mu^+ \;</math> i <math>\; \mu^- \;</math>. Schemat rozpadów wyglądał więc następująco: Linia 14 ⟶ 13: Taki sposób rozpadu cząstki <math>\; Y \;</math> stanowił dużą niespodziankę dla badaczy, gdyż nie mieścił się on w istniejących schematach teoretycznych rozpadu cząstek. ==Własności cząstki Y== Interpretacja rozpadu cząstki <math>\; Y \;</math> stanowi dla fizyków poważny problem. Dotychczas znane są bowiem jedynie dwa sposoby istnienia stanów związanych kwarków: pary kwark - antykwak tworzące mezony oraz układy złożone z trzech kwarków tworzące bariony. Cząstka <math>\; Y \;</math> nie mieści się w żadnym z powyższych schematów. W konsekwencji nie bardzo wiadomo czym jest ona w rzeczywistości oraz z jakich składników jest ona zbudowana. Potwierdza to następująca wypowiedź prof. Jacobo Konigsberga z Uniwersytetu Florydy, jednego z uczestników eksperymentu przeprowadzonego w Tevatronie: ''So far, we’re not sure what that is, but rest assured we’ll keep on listening''. ▼ ▲Interpretacja rozpadu cząstki <math>\; Y \;</math> stanowi dla fizyków poważny problem. Dotychczas znane są bowiem jedynie dwa sposoby istnienia stanów związanych kwarków: pary kwark - antykwak tworzące mezony oraz układy złożone z trzech kwarków tworzące bariony. Cząstka <math>\; Y \;</math> nie mieści się w żadnym z powyższych schematów. W konsekwencji nie bardzo wiadomo czym jest ona w rzeczywistości oraz z jakich składników jest ona zbudowana. Potwierdza to następująca wypowiedź prof. Jacobo Konigsberga z Uniwersytetu Florydy, jednego z uczestników eksperymentu przeprowadzonego w Tevatronie: ''So far, we’re not sure what that is, but rest assured we’ll keep on listening''. Rozpad cząstki <math>\; Y \;</math> na <math>\; \varphi \;</math> oraz <math>\; J/\psi \;</math> sugeruje, że być może skada się ona z [[kwark powabny\|kwarka c]] zwanego powabnym oraz antykwarka c, lecz zaobserwowane własności procesu nie odpowiadają konwencjonalnej charakterystykce takiego rozpadu. Inną możliwością proponowaną przez fizyków jest hybrydowy charakter cząstki <math>\; Y \;</math>, która oprócz kwarków i antykwarków zawierałaby także w swiom składzie [[gluon\|gluony]]. Pojawiają się nawet sugestie, że cząstka <math>\; Y \;</math> stanowić może układ związany złożony z czterech kwarków i antykwarków. Dotychczas zarówno zwiazane stany hybrydowe jak i układy złożone z czterech kwarków nie były obserwowane.

Cząstka Y(4140): Różnice pomiędzy wersjami