Strzyżyna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
drobne redakcyjne
Linia 43:
 
Od stycznia 1987 roku, w Strzyżynie, w Ośrodku Szkoleniowo-Rehabilitacyjnym [[Instytut Psychiatrii i Neurologii|Instytutu Psychiatrii i Neurologii]] z Warszawy, prowadzone były turnusy rehabilitacyjne dla osób uzależnionych od alkoholu i ich rodzin, oparte na Programie 12 Kroków [[Anonimowi Alkoholicy|Anonimowych Alkoholików]]. Do chwili likwidacji tych turnusów przez dyrektorkę Instytutu prof. Danutę Ryglewicz (lipiec 2009), z tej formy powrotu do zdrowia skorzystało ok. 4000 osób. Niestety nie pomogły, składane na ręce p. Dyrektor, prośby i błagania osób, który zawdzięczają Strzyżynie życie i w celu ratowania Strzyżyny założyły nawet Stowarzyszenie "Strzyżyna".
Podstawowym celem turnusów była nauka praktycznego korzystania z dostępnych form samopomocy (głównie opartych na programie Dwunastu Kroków Anonimowych Alkoholików oraz Grup Rodzinnych Alanon[[Al-Anon]]), ogólna poprawa sprawności psychofizycznej oraz rozwijanie umiejętności społecznych uczestników. Turnusy te były jednocześnie uzupełnieniem oferty terapeutycznej Ośrodka Terapii Uzależnień w Instytucie, prowadzonego przez dr med. [[Bohdan Woronowicz|Bohdana Woronowicza]], a program wspólny dla osób uzależnionych i współuzależnionych był ewenementem w skali światowej.
Zamknięcie Ośrodka uniemożliwia przesunięcie siły ciężkości ze świadczeń finansowanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia na nieodpłatną pomoc ze strony wspólnot samopomocowych, których szeroka sieć funkcjonuje na terenie Polski (Anonimowi Alkoholicy – ok. 2200 grup, Grupy Rodzinne [[AlanonAl-Anon]]– ponad 400). Dzięki turnusom możliwe było uzyskiwanie wymiernych oszczędności finansowych poprzez zmniejszenia liczby osób korzystających ze świadczeń poradni terapii uzależnień, oddziałów leczenia alkoholowych zespołów abstynencyjnych i oddziałów terapii uzależnień.
Doświadczenie, praktyka oraz badania naukowe mówią jednoznacznie, że osoby, które nauczą się korzystania z różnych form samopomocy potrafią same sobie radzić ze swoimi problemami i ograniczają korzystanie zę świadczeń placówek opieki zdrowotnej. Niestety, nie każdy jest w stanie to zrozumieć, a tytuły naukowe, jak okazało się, wcale tego nie ułatwiają.