Wikipedia

Dwadzieścia lat później: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Linia 19:
W Anglii trwa rewolucja. Król [[Karol I Stuart|Karol I]] toczy walkę z rebeliantami Olivera Cromwella, który odnosi szereg kolejnych zwycięstw. Król chroni się w Szkocji w towarzystwie wiernej szlachty, królowa Anglii i najstarsza córka uciekają do Francji. Karol I szuka wiernych ludzi, którzy pomogą mu w walce. Pisze list do żony i córki, które ukrywają się w Paryżu pod opieką Anny Austriaczki. List dostarcza lord de Winter (stronnik króla). Rozmawiając o wiernych ludziach przypomina sobie o czterech muszkieterach i postanawia ich sprowadzić. Jednocześnie Cromwell wysyła list z prośbą do Mazarina, by nie wspierał króla Anglii. List do kardynała dostarcza tajemniczy Mourdaunt. Po przekazaniu listu spotyka się on z lordem de Winter, który jest już w Paryżu. Okazuje się, że Mourdaunt to John Franciszek de Winter, który teraz pozbawiony tytułu przez Karola I jako syn ladacznicy i złodziejki przybrał pseudonim i mści się na mordercach swej matki. Lord poznaje chłopaka, który już często u niego bywał i mówił mu, że jest jego bratankiem (lord nie uwierzył mu, gdyż nie wiedział, że jego brat miał syna. Teraz jednak uwierzył, ale jest już za późno, by mógł naprawić swój błąd). Mourdaunt przysięga mu zemstę. Lord de Winter spotyka się z Atosem i Aramisem i werbuje ich do armii Karola I. Podczas podróży do Anglii obserwuje ich Mourdaunt, który z podsłuchanej rozmowy dowiaduje się, że ci dwaj Francuzi są zabójcami jego matki.
 
W Paryżu trwają ciągle zamieszki. Wojska króla aresztują rannego w zamieszkach radnego miejskiego, pana Broussela. Człowieka tego omal nie stratował niedawno d'Artagnan, kiedy ścigał księcia de Beufort. Radca powrócił do zdrowia, jednak mieszczanie zrobili demonstrancjędemonstrację z powodu gwałtu dokonanego na jego osobie. Królowa wściekła każe aresztować radnego (pomaga im w tym Raul). Mieszczanie szturmują pałac w Luwrze, żądając uwolnienia Broussela. Królowa każe otworzyć do nich ogień, co tylko pogarsza sytuację. Wreszcie sam Mazarin nakłania Annę Austriaczkę do ustępstwa. Władczyni podpisuje, aczkolwiek niechętnie, akt ułaskawienia i Broussel wychodzi na wolność. Do Luwru przybywa książę Gaston Orleański (brat nieżyjącego Ludwika XIII) i wezwany przez bratowową, która nie chce tu zostać ani minuty dłużej, zwłaszcza, że mieszczanie coraz częściej krzyczą, że nie pozwolą królowi opuścić miasta. Mazarin podejmuje próbę ucieczki z Paryża. Eskortują go d’Artagnan i Portos. Próba się powiodła (zatrzymał ich co prawda patrol frondystów, ale dowodził nimi Planchet, który rozpoznał muszkieterów i przepuścił ich), więc muszkieterowie przewożą po kolei cały dwór królewski. Wszyscy ukrywają się w Saint German. Ponieważ jednak w mieście nie ma zbyt wielu miejsc do spania, d'Artagnan i Portos kupują słomę i sprzedają je członkom dworu, za co dostają niemałą sumkę. Mazarini wysyła d‘Artagnana i Portosa, żeby jechali do Anglii. Mają tam wesprzeć wojska Cromwella i pomóc schwytać Karola I. Ich przewodnikiem i pomocnikiem ma być Mourdaunt. Atos i Aramis piszą do przyjaciół list, w którym ostrzegają ich przed Mourdantem.
 
Szkoci sprzedają ukrywającego się u nich Karola I, który na wieść o tym postanawia uciec. Odznacza wiernych Atosa, Aramisa i lorda de Winter, następnie korzysta z planu Atosa i zamienia się z lordem ubraniami (chcą w ten sposób zmylić pościg). Niestety, w pościgu bierze udział Mourdaunt, który rozpoznaje stryja i zabija go strzałem z pistoletu, król trafia do niewoli, tak samo jak Atos i Aramis, których złapali d’Artagnan i Portos. Mourdaunt zdobywa obietnicę Cromwella, że dostaje w posiadanie jeńców Atosa i Aramisa. Na szczęście d’Artagnan knuje plan ucieczki dla przyjaciół - wkłada koniowi iskrę do ucha, powoduje zamieszanie, co wykorzystują jego przyjaciele, by uciec (hasłem do ucieczki miał być okrzyk d'Artagnana: "O Jezu"). Plan powodzi się i Atos i Aramis wymykają się. D’Artagnan i Portos jadą za nimi niby to w pościgu, ale w rzeczywistości dołączają do nich. Atos chce ratować króla Karola I, więc pozostali postanawiają mu pomóc. Muszkieterowie (a także towarzyszący im Grimaud i Mousqeton) chcą porwać króla z obozu, zagadując strażników i grając z nimi w karty, co nie udaje się, gdyż pojawia się Mourdaunt z rozkazem odwiezienia króla natychmiast do Londynu. Rozpoznaje on muszkieterów, którzy muszą teraz salwować się ucieczką.
Linia 27:
D’Artagnan i Portos zdają raport ze swych poczynań w Anglii, za co Mazarin skazuje ich na więzienie. Tymczasem Atos i Aramis trafiają do Paryża, gdzie spotykają się z wdową po Karolu I i jej córką. Wchodzą w konflikt z dwoma agentami kardynała (którzy rozsiewają plotki o ucieczce króla Anglii) i wyzywają ich na pojedynek. Frondyści szykują się do walki, wcześniej jednak wysyłają swoje żądania do królowej i kardynała, jednakże prośby ludu zostają odrzucone. Dochodzi do bitwy między wojskami królewskimi a frodystami. Obroną dowodzi książę de Beufort, a także Planchet, obecnie kapitan Planchet. Podczas bitwy Aramis zabija agenta, którego wyzwał, a także bierze do niewoli Raula. Atos przekonuje syna, by walczył po ich stronie. Bitwa kończy się wycofaniem wojsk frondyckich z powrotem do miasta.
 
Atos zjawia się u królowej i żąda uwolnienia przyjaciół. Zachowuje się prowokująco, więc Anna Austriaczka każe go aresztować, na co Atos tylko czekał. Hrabia de La Fere trafia do twierdzy więziennej, gdzie są zamknięci także d'Artagnan i Portos. Aramis i Raul na czele frondystów szykują sie, by uwolnić przyjaciół. Okazuje się jednak, że d'Artagnan i Portos sami już sobie poradzili nokautując strażników i przebierając się w ich mundury, a uciekając porwali samego Mazarina, który przybył ich odwiedzić. Muszkieterowie uwalniają z celi Atosa i przeskakują przez mur więzienia z cennym zakładanikiemzakładnikiem. Niedaleko twierdzy natykają się na frondystów z Aramisem i Raulem na czele. Porywacze zabierają kardynała do zamku Portosa i wymuszają każdy swoje warunki: uznanie żądań Frondy Paryża (oprócz tego, że Mazarini poda się do dymisji i opuści kraj), tytuł barona dla Portosa, stopień kapitana dla d‘Artagnana, dowództwo pułku dla Raula. Królowa spełnia warunki, kardynałnadając także Atosowi Order Św. Ducha i godność dowódcy pułku dla Raula de Bragelonne. Kardynał odzyskuje wolność, d’Artagnan i Portos odwożą królową, jej rodzinę i dworzan do Paryża. Dochodzi jednak do zamieszek. W obronie królowej d’Artagnan zabija niechcący przywódcę szturmującego tłumu - hrabiego Rocheforta, swego przyjaciela. Portos śmiertelni rani pana Bonascieux (męża KonstacjiKonstancji), który zdołał się jeszcze doczołgać do kościoła i przekazać nieuczciwie zarobione pieniądze młodego paryskiemu włóczędzęwłóczędze. Atos i Aramis wracają do swych domów, Portos także odchodzi z wojska wraz z wiernym Mousquetonem. D’Artagnan zostaje jako kapitan przy królowej i kardynale. Wygasa pierwsza fala Frondy. Mieszczanie przestają walczyć z królem, arystokracja jednak bije się dalej, ale ostatecznie zostaje pokonana przez wojska Mazarina w 1654r. Wówczas to Fronda upada ostatecznie.
 
 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Dwadzieścia_lat_później”