Syntezator modularny: Różnice pomiędzy wersjami

''Syntezatory modularne'' pozwalają łączyć ze sobą moduły takie jak np. [[Voltage Controlled Oscillator|VCO]], [[Voltage Controlled Filter|VCF]] w wybranej kolejności. Umożliwiają tym samym nie tylko zmianę parametrów poszczególnych elementów, ale wręcz zmianę architektury instrumentu. Cecha ta w znaczący sposób zwiększa możliwości kombinacji, a co za tym idzie możliwości brzmieniowe. Do łączenia modułów najczęściej stosuje się kabelki.

''Systemy modularne'' były pierwszymi powszechnie dostępnymi syntezatorami. Do ich zalet należały duże możliwości kreacji dźwięku, natomiast wadami były wysoka cena oraz ogromne wymiary. Przykładem jest seria syntezatorów modularnych [[Moog]]a, zapoczątkowana w [[1967]] r. W późniejszymlatach okresie, t.j70. wfirma [[1978ARP]] rprodukowała syntezatory [[ARP 2500]] oraz [[ARP 2600]]. W [[1978]] firma [[Korg]] zaprezentowała semi-modularny model [[Korg MS-20|MS-20]]. Jego możliwości brzmieniowe nie były tak duże jak klasycznych ''systemów modularnych'', jednak instrument ten był w pełni przenośny.

Dzisiejsze ''syntezatory modularne'' w większości przypadków są cyfrowymi [[Emulator|emulacjami]] (między innymi [[Arturia]], która ma w swoim dorobku wspaniałe emulacje klasycznych syntezatorów), jednak istnieją firmy produkujące sprzętowe, analogowe modele. Przykładem takowej jest [[Doepfer Musikelektronik GmbH|Doepfer]].