Sobór lyoński I: Różnice pomiędzy wersjami

 

Na sobór przybyło ok. 150 biskupów i wielu innych wyższych duchownych. Ich liczba była więc niewielka, a przyczyny tego należy szukać w najeździe mongolskim i trwającej wobec tego w Europie wojny z ordami [[Batu-chan]]a. Szczególnie niewiele wyższego kleru zjawiło się natomiast z samego [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Cesarstwa niemieckiego]], co jest zrozumiałe, gdyż jedną z przyczyn zwołania soboru był konflikt pomiędzy papiestwem a cesarzem [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderykiem II]], ciągnący się od pontyfikatu [[papież Grzegorz IX|Grzegorza IX]]. Rosnące zapędy cesarza na sprawowanie całości władzy świeckiej i częściowe podporządkowanie sobie Kościoła oraz postać i ambicje papieża Innocentego IV, dążącego z kolei do sprawowania powszechnej władzy przez biskupa Rzymu, doprowadziły do ostatecznej konfrontacji. Sobór ten zdetronizował [[Fryderyk II Hohenstauf|Fryderyka II]] jako króla niemieckiego i cesarza rzymskiego, co okazało się decyzją trwałą i skuteczniejszą od ekskomuniki. Cesarza, który miał się zjawić na posiedzeniu soboru jako oskarżony, reprezentował jego sędzia dworski, Tadeusz z Suessa.