Alfa i Omega: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
formuły są alfabetyczne a nie magiczne, bo Bóg nie mam nic wspólnego z rogatymi |
inne formy nazwane jako epichoryczne, bo mogą być podobne c o do zasady POCZĄTEK+KONIEC , ale różne w uzyciu innej litery końcowej zależnie od wersji alfabetu epichorycznego |
||
Linia 5:
Symbolika alfy i omegi pochodzi z Apokalipsy św. Jana, gdzie określony w ten sposób jest Bóg (1,8; 21,6) Jezus (22,13), z dopowiedzeniami "Początek i Koniec" (1,8; 21,6; 22,13) i "Pierwszy i Ostatni" (22,13). Określenie to wyraża ideę, że świat pochodzi od Chrystusa jako [[Logos]]u i zmierza do niego jako do ostatecznego celu. Podobnie jak Α i Ω obejmują w ramy cały klasyczny grecki alfabet, w symbolice biblijnej Bóg Jezus jest zasadą sensu i trwania wszystkich rzeczy.
Symbolika Α i Ω pochodzi prawdopodobnie z literatury hellenistycznej i apokaliptyki religii żydowskiej. Wpływ hellenistyczny może polegać na zastosowaniu elementów epichorycznych formuł alfabetycznych podobnego typu, znanych zwłaszcza w Efezie - możliwość taką wskazał [[Ernest Bernard Allo]] w ''Saint Jean. L'Apocalypse'' (1933). Większe znaczenie ma jednak wpływ tekstów [[Stary Testament|starotestamentowych]], w których Bóg nazywany jest "Pierwszym i Ostatnim" ([[Księga Izajasza|Iz]] 41,4; 43,10; 44,6). Mało prawdopodobny jest wpływ ''[[Talmud]]u'', w którym występuje podobna symbolika liter hebrajskich [[alef]] i [[taw]], rozpowszechniona później w [[kabała|kabale]], jako że jest ona o kilkaset lat późniejsza od ''Apokalipsy''.
Symbolika biblijna rozpowszechniła się w [[patrystyka|literaturze patrystycznej]], a stała się szczególnie popularna w często stosującej [[alegoria|alegorię]] kulturze wieków średnich - przykładem może być tu użycie jej w ''[[Boska Komedia|Boskiej Komedii]]'' Dantego (''Raj'' XXVI 17).
| |||