Obrazki z wystawy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Obrazki z wystawy''' ([[Język rosyjski|ros.]] Картинки с выставки) - najpopularniejszy utwór [[Modest Musorgski|Modesta Musorgskiego]] stanowiący cykl 10 miniatur fortepianowych z [[1874]] roku. Popularność zyskała wersja orkiestrowa dzieła, zinstrumentowana przez [[Maurice Ravel|Maurycego Ravela]]. Instrumentacji cyklu podejmowali się również inni muzycy, tacy jak: [[Leopold Stokowski]], którego wykonanie jest uważane za najbliższe stylowi Musorgskiego {{fakt|07-2009}}(co ciekawe, wybitny dyrygent pominął części ''Tuileries'' i ''Limoges'', niesłusznie twierdząc, że zostały one skomponowane przez Ravela){{fakt|07-2009}}. ,

Dzieło zostało zainspirowane wystawą [[akwarela|akwarel]] i rysunków [[Wiktor Hartmann|Wiktora Hartmanna]], zorganizowaną latem 1874 roku, w niedługim czasieniedługo po jego śmierci. Musorgski, który był zaprzyjaźniony z malarzem, mocno przeżył jego niespodziewane odejście. Emocje te widoczne w łączącej miniatury ''Promenadzie'', ilustrującej przechodzenie kompozytora od jednego obrazu do drugiego, jego zadumę, żal z powodu straty przyjaciela, ale też ukazują jegooraz sytuację jako zwiedzającego wystawę: niezdecydowanie, w którą stronę się zwrócić, przed którym obrazem zatrzymać się na dłużej, czy w następnej kolejności.

<br />ilustrujeprzedstawia budzącego odrazę karła, pokracznie poruszającego się na krzywych nogach. Nowatorstwem środków wyrazu utwór ten burzył ówczesne kanony estetyczne.

<br />jest smutną pieśnią [[trubadur]]a dodla mieszkającej w zamku ukochanej.

<br />znana też jako ''Kłótnia dzieci w parku'' przedstawia igraszki najmłodszych naw alejce popularnego paryskiego parku.

<br />oparte na stopniowym narastaniu dźwięku, a potem jego zanikaniu, przypomina przemarsz bydła względemprzed stojącegostojącym nieruchomo obserwatorawidzem. Szeroka melodia rozpiętaunosząca ponadsię nad ciężkim stąpaniem zwierząt ma cechy pieśni ludowej.

<br />w dwóch żydowskich melodiach ukazane zostały postaci bogatego i statecznego Goldenberga oraz biednego, gadatliwego Szmula, cały czas starającego się zaabsorbować sobą tegożtego pierwszego.