Stefan Miecznikowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
m Wspomagane przez robota ujednoznacznienie: Służba Bezpieczeństwa - Zmieniono link(i) Służba Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 1:
[[
'''Stefan Miecznikowski''' ([[25 sierpnia]] [[1921]] w [[Warszawa|Warszawie]] - [[27 grudnia]] [[2004]] w [[Gdynia|Gdyni]]), duchowny [[katolicyzm|katolicki]], [[jezuici|jezuita]], kapelan [[Łódź|łódzkiej]] "[[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|Solidarności]]".
Dzieciństwo i młodość spędził w Warszawie, jego ojciec był elektromonterem. Prawdziwą szkołą charakteru było [[harcerstwo]], które na całe życie wpoiło mu głęboki [[patriotyzm]] i wrażliwość na sprawy społeczne.
W wieku 17 lat wstąpił do [[Jezuici|Zakonu Jezuitów (S.J.)]], przyjął [[święcenia kapłańskie]] w [[1950]] (z rąk prymasa [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]]). Studiował [[teologia|teologię]] w [[Rzym]]ie. W Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim obronił rozprawę doktorską na temat duchowości ignacjańskiej. W latach [[1953]]-[[1957]] był duszpasterzem akademickim przy [[Katolicki Uniwersytet Lubelski|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]], później opiekował się nowicjatem jezuickim w [[Kalisz]]u. W [[1967]] został przeniesiony do Łodzi, gdzie był duszpasterzem akademickim; po aresztowaniach studentów z jego otoczenia, aktywnych w rozbitej przez [[Służba Bezpieczeństwa Ministerstwa Spraw Wewnętrznych|Służbę Bezpieczeństwa]] opozycyjnej organizacji "[[Ruch (organizacja)|Ruch]]", władze zakonne ponownie przeniosły go do Kalisza.
Powtórnie skierowany do pracy w Łodzi w [[1978]], obok środowisk akademickich zajął się duszpasterstwem rodzin. Został także kapelanem powstającej w Łodzi "[[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy "Solidarność"|Solidarności]]". Po wprowadzeniu [[Stan wojenny w Polsce 1981-1983|stanu wojennego]] sporządzał listy aresztowanych i internowanych, podjął szereg inicjatyw na rzecz opozycji. Organizował pomoc dla rodzin zatrzymanych i samych aresztowanych, a także osób pozbawionych pracy i środków do życia. Powołał do życia Ośrodek Pomocy Uwięzionym i Internowanym, organizował specjalne spotkania dyskusyjne (tzw. spotkania środowe), odprawiał msze za Ojczyznę.
| |||