Przesmyk Karelski: Różnice pomiędzy wersjami

 

Północna część [[Przesmyk]]u dostała się we władanie podbijających fińskie ziemie [[Szwedzi|Szwedów]], którzy w [[1293]] r. założyli na swojej części Przesmyku twierdzę [[Wyborg]]. Stała się ona bazą wypadową do najazdów na ruską część [[przesmyk]]u i inne ruskie ziemie. Obszary te w wyniku częstych wojen wielokrotnie były terenem walk i przedmiotem najazdów, co powodowało zniszczenia kraju i straty ludnościowe, np. w [[1578]] r. [[Szwedzi]] po zdobyciu [[klasztor]]u na wyspie [[Walaam]] zabili wszystkich [[prawosławie|prawosławnych]] mnichów z [[monastyr w Walaam|tamtejszego monastyru]]. Jakkolwiek zajmowane przejściowo przez Szwedów obszary Przesmyka do początku [[XVII wiek|XVII]] w. formalnie pozostawały częścią [[Rosja|Rosji]]. W [[1610]] r. [[Szwedzi]] zajęli teren Przesmyka i pewne inne obszary południowej [[Karelia|Karelii]] oraz [[Ingria|Ingrię]] a po półrocznym oblężeniu zdobyli [[Prioziorsk|Korielę]] ([[1611]] r.). Stan ten usankcjonowany został [[pokój stołbowski|pokojem stołbowskim]] z [[1617]] r. Zajęcie przez [[luteranizm|luterańską]] [[Szwecja|Szwecję]] ziem karelskich spowodowało exodus karelskiej, [[prawosławie|prawosławnej]] ludności do innych części [[Karelia|Karelii]] oraz [[Rosja|Rosji]]. Swoje domy opuściło około połowy wszystkich [[Karelowie|Karelów]]. Największa część spośród nich, ok. 25.000 - 30.000 osiadła w rejonie [[Twer]]u, tworząc grupę etniczną określaną mianem Karelów Twerskich. W latach 30. [[XX wiek|XX]] w. liczba Karelów rejonie Tweru była większa niż liczba Karelów w samej [[Karelia|Karelii]], co świadczy o skali migracji z początku [[XVII wiek|XVII]] w. (W latach [[1937]] - [[1939|39]] w okolicy Tweru, noszącego wówczas radziecką nazwę Kalinin funkcjonował [[Karelski Okręg Narodowościowy]])<br />

Od tego momentu Przesmyk w należał do [[Rosja|Rosji]], zaś po aneksji przez ten kraj [[Finlandia|Finlandii]] w większości wszedł w skład autonomicznego [[Finlandia|Wielkiego Księstwa Finlandii]].