Joe Louis: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
r
f
Linia 26:
Pierwszą walkę po powrocie stoczył 27 września 1950 roku przeciwko [[Ezzard Charles|Ezzardowi Charlesowi]]. Jej stawką było mistrzostwo świata w wadze ciężkiej. Louis przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów, doznając drugiej porażki w karierze. Następnie, w ciągu niespełna roku, stoczył 8 zwycięskich walk. 26 października 1951 roku zmierzył się z kandydatem do mistrzostwa świata, niepokonanym [[Rocky Marciano|Rockym Marciano]]. Marciano zwyciężył, nokautując go w 8. rundzie. Była to ostatnia walka w karierze 37-letniego Louisa.
 
Po zakończeniu kariery żył bardzo skromnie, z trudem spłacając olbrzymie zadłużenie, które wzrosło do 1 mln USD (100 tysiecy USD samych odsetek rocznie). Pracował m.in. w charakterze swego rodzaju atrakcji turystycznej, zabawiając gości hotelu "Caesar's Palace" w [[Las Vegas]]. Był też [[wrestling|wrestlerem]]<ref name="test"/>.
 
W 1977 roku doznał wylewu krwi do mózgu, w skutek czego do końca życia musiał poruszać się na wózku inwalidzkim. Zmarł 12 kwietnia 1981 roku na zawał serca (poprzedniego dnia gościł na walce [[Larry Holmes|Larry'ego Holmesa]] z [[Trevor Berbrick|Trevorem Berbrickiem]] o mistrzostwo świata w wadze ciężkiej). Część kosztów pogrzebu pokrył jego były ringowy rywal, a potem przyjaciel Max Schmeling<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.raoulwallenberg.net/?en/press/max-schmeling-joe-louis-s.2157.htm| tytuł = Max Schmeling, Joe Louis's Friend and Foe, Dies at 99|opublikowany = raoulwallenberg.net|data = 4 lutego 20055|data dostępu = 17 kwietnia 2010 | język =en}}</ref>.