Rajd na Ocean Indyjski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Źródła: drobne techniczne |
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): BRT; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 34:
=== Działania 5 kwietnia ===
[[
[[
O godzinie 7.30 rano w niedzielę 5 kwietnia, 91 japońskich [[bombowiec pokładowy|bombowców]] pokładowych w eskorcie 36 myśliwców, startujących z pięciu lotniskowców, pod dowództwem komandora [[Mitsuo Fuchida|Mitsuo Fuchidy]], dokonało nalotu na miasto i port Kolombo, niszcząc statki w porcie i urządzenia portowe. Japończycy nie zastali tam jednak spodziewanych sił głównych floty, ani większości statków, którym nakazano wcześniej opuszczenie Cejlonu. Zatopione zostały jedynie [[krążownik pomocniczy]] HMS "Hector" (przebudowany statek pasażerski), stary niszczyciel HMS "Tenedos" i zbiornikowiec norweski "Soli", trzy jednostki odniosły uszkodzenia. Miasta broniły 4 dywizjony myśliwskie (30. RAF, 258. RAF, 803. FAA i 806. FAA) lecz Japończycy zestrzelili 25 samolotów brytyjskich (15 [[Hawker Hurricane|Hurricane]], 4 [[Fairey Fulmar|Fulmar]], 6 [[Fairey Swordfish|Swordfish]]), uszkadzając ponadto kilkanaście na lotniskach i tracąc jedynie 7 samolotów (6 [[Aichi D3A|D3A]] i 1 [[Mitsubishi A6M Zero|A6M2 "Zero"]]). Zginęło ok. 190 ludzi. 10 brytyjskich bombowców [[Bristol Blenheim|Blenheim]] z 11. Dywizjonu podjęło następnie próbę ataku na flotę japońską, ale jej nie odnalazło (unikając przy tym pewnego zestrzelenia).
Linia 53:
== Zakończenie operacji ==
Po uznaniu, że osiągnął cel i nie chcąc narażać lotniskowców, wiceadmirał Nagumo ruszył w drogę powrotną do bazy, wpływając 12 kwietnia do [[cieśnina Malakka|cieśniny Malakka]]. Brytyjczycy nie próbowali podejmować aktywnych działań przeciw flocie japońskiej pozostałymi im siłami, z których zresztą jedynie [[lotniskowce typu Illustrious|dwa lotniskowce]] posiadały praktyczną wartość w warunkach wojny na Pacyfiku, przy czym zabierały one mniejszą liczbę samolotów i o słabszych osiągach, niż przeważające liczebnie lotniskowce japońskie. Również zespół wiceadmirała Ozawy opuścił Ocean Indyjski, po zatopieniu 23 statków handlowych w Zatoce Bengalskiej, o łącznym tonażu 112.000 [[Tona rejestrowa brutto|BRT]]. Dalszych 5 statków w tym okresie i rejonie zatopiły japońskie okręty podwodne.
Rajd był względnym sukcesem - zadano aliantom dotkliwe straty przy minimalnych stratach własnych (5 myśliwców A6M2, 11 bombowców D3A1 i 2 B5N2<ref name=zalewski>Krzysztof Zalewski: ''Rajd na Ocean Indyjski'' w: Technika Wojskowa nr 4/1992</ref>), lecz mimo to jego wyniki były niewspółmierne do zaangażowanych sił. Mimo odniesionego sukcesu, podkreśla się, że Japończycy zaprzepaścili okazję poszukiwania i całkowitego rozgromienia głównych sił Floty Wschodniej<ref name=zalewski/>. Rajd wykazał jednak, że Flota Wschodnia jest za słaba do walki z dużymi zespołami japońskimi (Brytyjczycy musieli rozpraszać siły na kilku teatrach działań wojennych), dlatego ciężar walki z głównymi siłami floty japońskiej mógł spoczywać jedynie na flocie amerykańskiej.
Linia 89:
* Zespół B Floty Wschodniej ("zespół wolny") - ''Eastern Fleet Force B (Slow Force)'' - wiceadm. Algernon Willis
** pancerniki: HMS "[[HMS Resolution (1916)|Resolution]]" (flagowy), "[[HMS Ramillies (1917)|Ramillies]]", "[[
** lotniskowiec: HMS "[[HMS Hermes (1924)|Hermes]]"† (w Trincomalee)
** krążowniki lekkie: HMS "Caledon", "[[ORP Dragon|Dragon]]", Hr.Ms. "[[Jacob van Heemskerck (1940)|Jacob van Heemskerck]]" (holenderski)
Linia 112:
{{DEFAULTSORT:Ocean Indyjski, Rajd japoński na}}
[[Kategoria:Bitwy II wojny światowej na Pacyfiku]]
[[Kategoria:Bitwy morskie]]
| |||