Literatura islandzka: Różnice pomiędzy wersjami

Pismo islandzkie jest oparte o [[alfabet łaciński]], z dodatkiem kilku specjalnych liter. Powstało, podobnie jak literatura, w XII wieku.

 

[[Plik:Skírnismál-748-2v.jpg|thumb|200px|right|Edda starsza]]

Najstarszym pomnikiem literatury islandzkiej jest ''[[Edda starsza]]'', czyli ''Edda poetycka'', której oryginalne manuskrypty znaleziono dopiero w [[XVII wiek]]u. Jest to nadzwyczaj cenny zbiór pieśni [[mit]]ycznych i [[bohater|heroicznych]], napisanych przez nieznanych z imienia autorów między rokiem [[900]] a [[1050]]. Wspólną cechą tych pieśni jest nadzwyczajna prostota języka i [[aliteracja]], która była jednym z ulubionych środków artystycznych literatury tamtych czasów. Drugą, młodszą eddą, jest ''[[Edda prozaiczna|Edda prozatorska]]'' czyli ''Edda Snorriego'', napisana przez [[Snorri Sturluson|Snorriego Sturlusona]] ([[1179]]–[[1241]]). Jest ona czymś w rodzaju podręcznika dla poetów i zawiera liczne cytaty i odwołania do ''Eddy poetyckiej''. Snorri Sturluson, ceniony przez jemu współczesnych jako poeta i polityk, okazał się też niezwykle wartościowym historykiem. Jego największym dziełem historycznym jest ''Konungabók'', zwana też (od początkowego wersu) ''[[Heimskringla]]''; są to żywoty królów norweskich od [[Olaf I Tryggvason|Olafa Tryggvasona]] do [[Sigurd I Krzyżowiec|Sigurda Krzyżowca]]. Mowy, które Snorri wkłada w usta swych bohaterów, przypominają dramatycznością i patosem mowy [[Tukidydes]]a. Siostrzeniec Snorriego, [[Sturla Thordarson]] ([[1214]]–[[1284]]) napisał ''Islendinga saga'', będącą opisem walk domowych w XIII wieku. Walk, które zakończyły się podbojem Islandii przez królów norweskich.