Antoninus Pius: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
GrouchoBot (dyskusja | edycje) m robot dodaje: yo:Antoninus Pius |
→Polityka wewnętrzna; główne tendencje w dziedzinie społecznej, gospodarczej i religijnej: poprawki nt. nauki ówczesnej |
||
Linia 38:
Za panowania Antonina Piusa wzrosła pozycja greckich elit w Cesarstwie. Dwaj Ateńczycy, Lucjusz Stacjusz Kwadratus i [[Herod Attyk|Herodes Atticus]] zostali konsulami w roku 142. W 143 roku [[retor]] [[Eliusz Arystydes]] wygłosił w Rzymie słynne przemówienie będące pochwałą Imperium Rzymskiego i rządów Antoninów. Grecy doceniali politykę cesarza w dziedzinie sądownictwa i wspierania helleńskiej edukacji. W 145 roku wykryto i zlikwidowano spisek przeciw cesarzowi zawiązany przez Korneliusza Priscianusa i Atiliusa Titianusa. Źródła informują, że po skazaniu bezpośrednich winnych cesarz zabronił dalszego śledztwa w sprawie domniemanej próby obalenia legalnej władzy. W roku 148 obchodzono hucznie dziewięćsetną rocznicę założenia [[Rzym | Rzymu]]. W roku 141 cesarz polecił wybudować w Rzymie świątynię ku czci swej żony [[Faustyna Starsza | Faustyny]]. W 145 roku Antoninus Pius wzniósł w Rzymie świątynię boskiego [[Hadrian | Hadriana]], czyli Hadrianeum.
Za czasów Antoninus Piusa żył opisany przez [[Lukian z Samosat | Lukiana z Samosat]] filozof i przywódca religijny działający w Grecji i Azji Mniejszej [[Peregrinos Proteus | Proteusz Peregrinos]]. Prawdopodobnie w tych właśnie czasach w Abonuteichos w Azji Mniejszej zaczął się rozwijać kult [[Glykon | Glykona]] zapoczątkowany przez [[Aleksander z Abonuteichos | Aleksandra z Abunoteichos]]. Najprawdopodobniej za panowania Antonina poniósł męczeńską śmierć biskup Smyrny św.[[Polikarp]]. Św. Justyn męczennnik skierował do cesarza jedną ze swych Apologii. Na lata czterdzieste II wieku datuje się także działalność [[Marcjon | Marcjona z Synopy]], chrześcijańskiego przywódcy religijnego i założyciela odłamu zwanego [[marcjonizm | marcjonizmem]]. Rozpowszechniały się kulty i religie obiecujące nieśmiertelność i zbawienie, nastawione na zaspokojenie religijnych potrzeb jednostki. Rozwijał się kult [[Izyda | Izydy]] i [[chrześcijaństwo]]. Wobec chrześcijan Antoninus Pius konsekwentnie kontynuował linię polityki religijnej [[Hadrian | Hadriana]]. Jedynie zadenuncjowanym chrześcijanom groziła [[kara śmierci]].
Politykę ekonomiczną Antonina Piusa cechowała daleko idącą oszczędność w wydatkach państwowych. W miastach gnębionych kłopotami finansowymi niekiedy umieszczał na krótki czas specjalnych urzędników zwanych curatores rei publicae, by zlikwidować problemy ekonomiczne. Założył instytucję ratio privata dla pokrywania wydatków cesarza i jego rodziny. Pozostawił swoim następcom sporą nadwyżkę w skarbie. Jego rządy są często uważane za szczytowy okres rozwoju i pomyślności Cesarstwa Rzymskiego w niemal wszystkich dziedzinach. Gospodarka państwa Rzymskiego, oparta na rolnictwie, rzemiośle i handlu osiągnęła apogeum rozwoju. Bogacące się warstwy wyższe Imperium podnosiły swój status i podkreślały zamożność poprzez fundowanie okazałych budynków w miastach na terenie całego Cesarstwa. W okresie panowania Antoninusa Piusa działał najwybitniejszy astronom i geograf starożytności, [[Klaudiusz Ptolemeusz]] z Aleksandrii. Około 140 roku napisał on swoje najważniejsze dzieło: [[Almagest | Mathematike Syntaxis]], w ktorym sformułował główne tezy astronomii geocentrycznej. Na lata 50-te II wieku przypadają także początki działalności lekarza i uczonego [[Galen | Galena z Pergamonu]], który zaczynał swą karierę jako lekarz gladiatorów. W dziedzinie literatury zaznaczyła się działalność [[Apulejusz | Apulejusza z Madaury]], autora powieści Metamorfozy.
Antoninus Pius cieszył się powszechnie dobrą opinią z uwagi na swoją przystępność, łaskawość, umiłowanie pokoju i wysoce moralny tryb życia. Przebywał przez większość czasu w Rzymie i nie opuszczał Italii, przyjmując delegacje z wszystkich prowincji.
| |||