'''Miecze grunwaldzkie''' – dwa nagie miecze przekazane [[władcy Polski|królowi polskiemu]] [[Władysław IIJagiełło|Władysławowi II Jagielle]] przez [[herold]]ówheroldów [[wielki mistrz|wielkiego mistrza]][[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]][[Ulrich von Jungingen|Ulricha von Jungingena]]. Wręczenie ich było symbolicznym pretekstem do rozpoczęcia [[bitwa pod Grunwaldem|bitwy pod Grunwaldem]] ([[1410]]1410r).
Miecze grunwaldzkie symbolizujące zwycięstwo króla polskiego nad zakonem krzyżackim znalazły się po bitwie w [[Skarbiec koronny na Wawelu|Skarbcu Koronnym na Wawelu]] w Krakowie. Od końca [[XV wiek|XV]] w. królowie polscy zaczęli traktować je jako [[insygnia]]insygnię władzy. Podniesiono ich znaczenie do rangi mieczy państwowych [[Korona Korony Królestwa Polskiego|Korony]] i [[WielkieWielkiego KsięstwoKsięstwa Litewskie|Litwy]]Litewskiego. Podczas koronacji królewskich były niesione przed królemkróla jako symbol [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]].
Miecze grunwaldzkie nie wyróżniały się niczym szczególnym. Były to proste średniowieczne miecze bojowe z płaskimi [[głownia]]migłowniami. Dopiero w okresie Rzeczypospolitej ich rękojeści i okucia pozłocono. Na mieczach umieszczono również plakietki z herbami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego.
W [[1795]] r. żołnierze pruscy rabujący Skarbiec Koronny, nie mając świadomości ich znaczenia, nie ukradli ich. Wykorzystał to [[Tadeusz Czacki]], któremu udało się wywieźć potajemnie odnalezione miecze i przekazać do kolekcji [[Czartoryscy|Czartoryskich]] w [[Puławy|Puławach]]. Po upadku [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] i likwidacji muzeum [[Izabela Czartoryska|Izabeli Czartoryskiej]], właścicielem mieczy grunwaldzkich został proboszcz parafii we [[Włostowice (dzielnica Puław)|Włostowicach]]. Ukrywał je na miejscowej plebanii do [[1853]] r., gdy przypadkowo znalazł je patrol żandarmerii carskiej i zarekwirował jako nielegalną broń. Wywiezione do Zamościa tam zaginęły. Nie są znane ich dalsze losy.