Juan Pacheco: Różnice pomiędzy wersjami

Obok Alvaro de Luny był głównym sprzymierzeńcem następcy tronu [[Henryk IV (król Kastylii i Leónu)|Henryka]] w jego walce z dominacją Infantów Aragońskich - Jana i Henryka, synów [[Ferdynand I (król Aragonii)|Ferdynanda I Aragońskiego]] - dzierżących faktyczny ster rządów w Kastylii w swoich rękach. Zjednoczone wojska Henryka, Pacheco i de Luny pokonały wojska infantów w [[bitwa pod Olmedo|bitwie pod Olmedo]] w [[1445]] r. W [[1440]] r. został ministrem Henryka IV. W [[1464]] r., prowadząc negocjacje nad katalońską suwerennością, zdradził interesy króla Henryka i stracił jego zaufanie oraz pozycję królewskiego ulubieńca. Czując, że w tej sytuacji pozycja drugiej po królu osoby w państwie jest niezbyt bezpieczna i pamiętając o losie innych ulubieńców królewskich, postanowił opuścić służbę u Henryka IV Kastylijskiego. W 1467r1467 r. został wielkim mistrzem zakonu Santiago.

Był główną postacią wśród rycerzy i ludzi Kościoła, gdy doszło do podziału możnych królestwa na zwolenników króla Henryka i jego brata Alfonsa. Efektem tego była wojna domowa. I chociaż w tym sporze stał po stronie Alfonsa, optował za szybkim zakończeniem sporu i wojny, czym uzyskał przebaczenie królewskie i wrócił do łask. Nie dość tego, król obdarował go nowymi dobrami i ustanowił pierwszą po sobie osobą w państwie z jeszcze większymi uprawnieniami jak w poprzednim okresie rządów. Pacheco do końca życia mocno dzierżył ster rządów.