Heinrich von Podewils: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
ToBot (dyskusja | edycje)
m poprawki redakcyjne wokół dat; zmiany kosmetyczne
Linia 12:
}}
 
'''Heinrich Graf von Podewils''' ur. [[3 października]] [[1695]] w [[Krąg (województwo zachodniopomorskie)]] - zm. [[29 lipca]] [[1760]] w [[Magdeburg]]u - polityk pruski i pierwszy minister Prus. Jego stryjecznym dziadkiem był [[Heinrich Podewils]] - [[Elektor]] [[Hanower (państwo)|Braunschweig-Lüneburg]]. Jego zięciem zaś był poprzedni pierwszy minister [[Friedrich Wilhelm von Grumbkow]] był jego teściem. Od 1741 roku hrabia von Podewils.
 
Od roku 1720 radca (''Geheimer Kriegsrat'') Generalnego Komisariatu Wojny, którego szefem był Friedrich von Grumbkow. [[Fryderyk Wilhelm I Hohenzollern]] mianował w 1722 Podewilsa radcą rady finansowej (''Geheimer Finanzrat'') w ''[[Generaldirektorium]]''.
 
W roku 1728 Podewils posłował do Kopenhagi, a w 1729 do [[Sztokholm]]u. W roku [[1730]] przejął po [[Friedrich Ernst von Knyphausen|Friedrichu von Knyphaysenie]] MSZ (''[[Kabinettsministerium]]''). [[Fryderyk Wielki]], który wstąpił na tron w [[1740]] roku uczynił go głównym ministrem. Podewils, sam proaustriacki, realizował bez sprzeciwów antyaustriackie plany Fryderyka.
 
Od 1741 Podewils prowadził rokowania z Sasami i Austriakami, które zakończyły się traktatami we Wrocławiu i Berlinie (1742), a następnie w Dreźnie (1745).
 
Podewils był nazywany przez rodaków "strachajłą" (''der Fürsichtige''). Francuski dyplomata nazwał go ok. 1741 roku: "trzęsiportkiem z natury" (''Zitterer von Natur''). Był również przezywany "strachliwym kurczakiem", przez wrogów (''Angsthuhn''). Zawsze szukał kompromisu i unikał konfrontacji, mimo to [[Fryderyk Wielki]] cenił jego rady.
 
Podewils miał pewne talenty literackie i był mocny w wymowie. Gdy wybuchła [[wojna siedmioletnia]] (1756-1763) wpływy Podewilsa zmalały, prawdopodobnie dlatego, że wbrew woli króla chciał jej uniknąć. Młodszy, odważniejszy i bardziej "agresywny" [[Karl Wilhelm Finck von Finckenstein]] . zajął wówczas jego miejsce. Jednak gdy w 1760 roku umarł, Fryderyk był pogrążony w niekłamanym żalu, uważał go bowiem za jednego z najwierniejszych swoich ludzi.