I bitwa pod Syrtą: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 22:
Zespół okrętów marynarki brytyjskiej [[Royal Navy]] pod dowództwem kontradmirała [[Philip Vian|Philipa Viana]] eskortujący transportowiec zaopatrzeniowy "Breconshire" w drodze do [[Aleksandria|Aleksandrii]] o godzinie 17.45 spotkał się z okrętami ubezpieczającymi 4 wielkie transportowce w drodze do [[Bengazi]] [[Włochy|włoskiej]] [[Regia Marina]], dowodzonej przez admirała [[Angelo Iachino]]. Flota włoska, ujrzawszy okręty angielskie, otworzyła ogień. Kontradmirał Vian natychmiast odpowiedział ogniem krążowników i poprowadził cały zespół na zbliżenie do pozycji dogodnej do ataku torpedowego. Admirał Iachino jednak mając na względzie główne zadanie, jakim było ubezpieczenie własnego konwoju z ważnymi dostawami do Afryki, postanowił nie kontynuować walki i zawrócił na północ. Starcie sił brytyjskich i włoskich trwało zaledwie kilkanaście minut; żadna ze stron nie poniosła w nim poważniejszych szkód.
Następnego dnia krążownik HMS "Neptune" oraz okręty "Dywizjonu K" przejęły od Viana eskortowanie "Breconshire'a", doprowadziły transportowiec bezpiecznie do Malty i zaraz ruszyły w pościg za konwojem włoskim. O godzinie 1.00 19 grudnia, w odległości zaledwie 20 mil od [[Trypolis]]u, "Neptune" wszedł na dwie miny, z których jedna zniszczyła śruby i stery. Okręty płynące za krążownikiem natychmiast zmieniły kurs, ale było już za późno: krążowniki "Aurora" i "Penelope" również weszły na miny. Pierwszy z nich został odholowany na Maltę, natomiast unieruchomiony "Neptune" zdryfował na trzecią i czwartą minę. Ostatnia eksplozja spowodowała, że okręt przewrócił się i zatonął wraz z cała - za wyjątkiem jednego człowieka - załogą.
Podobny los spotkał niszczyciel "Kandahar", który chciał ratować załogę krążownika, ale musiał zostać zatopiony, przy czym załogę przejął niszczyciel "Jaguar".
== Bibliografia ==
| |||