Rudolf Otto: Różnice pomiędzy wersjami

:: Według R. Otto źródłem religii jest uczucie. Najważniejszą cechą religii jest jej [[irracjonalizm|irracjonalność]] i uczuciowy element. Podstawowym pojęciem używanym przez R. Otto jest '''[[numinotyczność]]''' – łac. numen, czyli [[bóstwo]]. '''Doświadczenie numinotyczne''' charakteryzujące wyznawcę każdej religii, jest jednak poza możliwością wypowiedzenia. Numinosum charakteryzuje się niesamowitością, dziwem. Przedmiotem świadomości numinotycznej jest '''[[mysterium]]''', lecz tylko negacja i paradoks są środkami do jego ogarnięcia. Z jednej strony to mysterium tremendum, tzn.przedmiot pełen grozy, wywołujący lęk. Z drugiej strony to mysterium fascinans – przedmiot pociągający, fascynujący jak nic innego. Najważniejsze jest nieredukowalne (antyreduckjonizm) uczucie, przeżywanie sfery sacrum, w stosunku do której ma się odczucia ambiwalentne- starchstrach i lęk oraz fascynację. Jego poglądy zatem są pokrewne z poglądami [[Claude Lévi-Strauss|Claude`a Lévi-Straussa]], [[Mircea Eliade|Mircei Eliadego]] oraz [[Carl Gustav Jung|Carla Gustava Junga]].