Oficerska Szkoła Topografów: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ToBot (dyskusja | edycje)
m Wspomagane przez bota ujednoznacznienie (tyle do zrobienia): Oficer
Cichonh (dyskusja | edycje)
uzupełnienia
Linia 1:
'''Oficerska Szkoła Topografów''' - W styczniu 1918 dowództwo [[Polska Siła Zbrojna|Polskiej Siły Zbrojnej (PSZ)]] ([[Polnische Wehrmacht]]) w porozumieniu z niemieckim Urzędem Pomiarowym utworzyło w Warszawie '''Wojskową Szkołę Mierniczą'''. zadaniem Szkoły było przygotowanie oficerów wojskowej służby geograficznej do pomiarów topograficznych na ziemiach polskich. Kierownictwo Szkoły składało się z oficerów niemieckich - topografów i triangulatorów. Słuchaczami byli wyłącznie Polacy - oficerowie armii zaborczych i Legionów w większości po studiach technicznych podlegający dowództwu PSZ. W Szkole działały 3 sekcje: triangulacyjna, topograficzna i fotogrametryczna. Wykłady były po niemiecku. Tempo nauczania - tryb wojenny. Po czterech miesiącach wykładów oficerów kierowano do prac w polu. szkoła przetrwała do listopada 1918, do czasu rozbrajania Niemców.
'''Oficerska Szkoła Topografów i Geodetów''' - szkoła [[oficer (wojsko)|oficerska]] powołana do życia na mocy rozkazu ministra spraw wojskowych (Dziennik Rozkazów Wojskowych nr 78 z 19 lipca 1919 r., poz. 2633) w [[1919]], w wyniku zmiany nazwy dotychczasowych Oficerskich Kursów Mierniczych.
 
12 listopada 1918 zgodnie z rozkazem ówczesnego kierownika MSWoj. płk. Wroczyńskiego Szkoła rozpoczęła działalność pod kierownitwem polskiego dowództwa pod taką samą nazwą. Była to pierwsza wojskowa szkoła techniczna w odrodzonym Państwie. zajęcia rozpoczęto 13 listopada. Obsadę Szkoły określał Rozkaz dzienny ministra Spraw wojskowych nr 14 z 19 grudnia 1918. Dyrektorem nauk wyznaczono mjr. Józefa Krautzingera. 6 lutego 1919 Szkołę przemianowano na '''Oficerskie Kursy Miernicze''' i podporządkowano szefowi Sztabu Generalnego. Komendantem został płk. Jan Morawski. W pierwszym kursie uczestniczyło 61 oficerów. 23 lipca 1919 Kursy przemianowano na '''Oficerską Szkołę Topografów i Geodetów'''. 11 października 1919 Szkołę przemianowani na '''Oficerską szkołę Topografów ''' przy [[Wojskowy Instytut Geograficzny|Instytucie Wojskowo-Geograficznym (WIG)]] i podporządkowano ją na prawach referatu kierownikowi Wydziału II Topograficznego WIG. W czasie [[wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]] nauka w Szkole była przerwana. W walkach zgineło kilku oficerów skierowanych na front.
[[11 listopada]] [[1919]] zmieniono nazwę szkoły na Oficerską Szkołę Topografów przy [[Instytut Wojskowo-Geograficzny|Instytucie Wojskowo-Geograficznym]].
W 1922 Szkołę podporzadkowano szefowi WIG. nauka trwała 2 lata.. dzieliła się na kursy: zimowy - teoretyczny i letni - praktyczny. W Szkole wykładali wybitni profesorowie: [[Edward Warchałowski]], [[Stanisław Lenkiewicz]], [[Franciszek Kępiński]], [[Stanisław Staszewski]]. Wykładali też oficerowie [[Francuska Misja Wojskowa|Francuskiej Misji Wojskowej]]. W 1924 Szkoła otrzymała statut wyższej uczelni. W czerwcu 1925 Szkoła została przereorganizowana i otrzymała nazwę '''Szkoły Służby Wojskowo Geograficznej przy WIG''' (kurs jednoroczny bez statusu wyższej uczelni). pod tą nazwą funkcjonowała do 1927. W 1926 Szkoła wypuściła 202 oficerów. w 1927 wypuściła 32 oficerów.
 
W 1929 wznowiono działalność '''Szkoły Topografów''' w związku z nowymi zadaniami armii. Czas nauki skrócono do 10 miesięcy. do Szkoły przyjmowano tylko poruczników. Absolwenci byli przydzielani do WIG, gdzie przechodzili specjalizację topograficzną, triangulacyjną i fotogrametryczną. Po dwóch latach praktyki mogli przechodzić na etat WIG.
 
W 1934 na mocy rozkazu ministra Spraw Wojskowych nr 9 z 22 listopada 1934 ponownie powstała dwuletnia '''Oficerska Szkoła Topografów''' o rozszerzonym programie. Na pierwszym roku przechodzono kurs topografii, na drugim: geodezji, kartografii i reprodukcji. Absolwenci byłi kierowani do WIG na staż, a po dwóch latach mogli być przenoszeni na stanowiska etatowe w WIG. Szkoła działała do września 1939 r. Komendantem szkoły był ppłk. [[Mieczysław Szumiński]]. W dwudziestoleciu międzywojennym przy Szkole były organizowane kursy kreślarzy i drukarzy.
 
==Bibliografia==
* Stanisław rutkowski, Zarys dziejów polskiego szkolnictwa wojskowego, wyd. MON Warszawa 1970
* Eugeniusz Kowalski, Wojsko Polskie 1936 - 1939, wyd. MON Warszawa 1964
* E. Sobczyński, Historia Służby Geograficznej i Topograficznej Wojska Polskiego, wyd. Bellona Warszawa 2000 ISBN 83-11-09246-X
 
{{Wojsko Polskie stub}}