Lekami z wyboru są [[albendazol]] (5 mg/kg masy ciała ''p.o.'' 3 x dziennie przez 30 dni lub [[prazykwantel]] (20 mg/kg masy ciała ''p.o.'' 3 x dziennie przez 14 dni). Leczenie jest wskazane w czynnej inwazji, jeżeli w TK lub MRI bez wzmocnienia kontrastowego lub po podaniu niewielkiej jego ilości stwierdza się żywe wągry w postaci zmian torbielowatych o małej gęstości. Gdy stwierdza się martwe lub zwapniałe wągry chemioterapia nie jest wskazana; na wągry martwe lub obumierające (co określa się na podstawie zwapnień lub wzmocnienia kontrastowego w TK) oba leki nie działają. Korzyści z leczenia wągrzycy są kontrowersyjne. Albendazol i przede wszystkim prazykwantel mogą prowadzić do powikłań związanych z obumieraniem pasożytów (drgawki i inne powikłania neurologiczne), ponadto mają liczne działania niepożądane. O ile chemioterapia nasila objawy, można zastosować [[deksametazon]]. Deksametazon zmniejsza stężenie prazykwantelu i zwiększa stężenie albendazolu w osoczu<ref>{{Cytuj pismo|autor=Rosenblatt JE|tytuł=Antiparasitic agents|czasopismo=Mayo Clin Proc|rok=1999|oznaczenie=74|wolumin=11|strony=1161-75|id=PMID 10560606}}</ref>.
{{Przypisy}}
Linia 53:
* {{cytuj stronę|url=http://www.dpd.cdc.gov/dpdx/HTML/Cysticercosis.htm|tytuł=Cysticercosis|opublikowany=CDC Division of Parasitic Diseases|data dostępu=13 października 2007}}
