Hruszowice: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
( Moim zdaniem cerkiew została spalona znacznie później w 1958 lub 1959r, zdaniem mieszkańców cerkiew została spalona polskiego proboszcza) |
Moim zdaniem cerkiew została spalona znacznie później w 1958 lub 1959r, zdaniem mieszkańców cerkiew została spalona przez polskiego proboszcza) |
||
Linia 31:
Hruszowice należą prawdopodobnie do najstarszych osad w tym rejonie. Badania archeologiczne potwierdziły istnienie tutaj wczesnośredniowiecznego grodu. [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego]] informuje o dokumencie z 1301 r., wydanym przez kniazia [[Wołyń|wołyńskiego]] Lwa, syna króla Daniela, który miał się znajdować w archiwum [[Kapituła|kapituły]] [[Ukraińska cerkiew greckokatolicka|greckokatolickiej]] w [[Przemyśl]]u, nadającym Hruszowice [[biskup]]stwu przemyskiemu. Dokument ten według części historyków został podrobiony przez duchowieństwo [[Rusini|ruskie]]<ref>[http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_III/191 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego]</ref>
Z dawnego [[dwór|dworu]] w Hruszowicach pozostała tylko [[kaplica]] grobowa z XIX w., użytkowana obecnie jako kościół rzymskokatolicki pw. Matki Bożej Różańcowej, oraz kilkanaście starych drzew z przydworskiego parku. Przed [[II wojna światowa|II wojną światową]] Hruszowice były dużą wsią, zamieszkaną w większości przez [[Ukraińcy|Ukraińców]]<ref>900 Ukraińców w [[1938]], według: [[Dmytro Błażejowśkyj]] - "Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939)", Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X, s. 559</ref>, wysiedlonych w latach 1945-1947. Część z nich powróciła w latach 60. XX w. We wsi zachowało się kilkanaście drewnianych domów i trzy metalowe krzyże z pocz. XX w. oraz fundamenty drewnianej [[cerkiew (budynek)|cerkwi]] [[Ukraińska cerkiew greckokatolicka|greckokatolickiej]] pw. Wniebowzięcia NMP z 1720 r., spalonej w 1945r.( Moim zdaniem cerkiew została spalona znacznie później w 1958 lub 1959r, zdaniem mieszkańców cerkiew została spalona przez polskiego proboszcza)
Na miejscowym cmentarzu (na pd-zach. skraju wsi) w październiku 1994 r. poświęcono pomnik z napisem "''Chwała bohaterom [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]], bojownikom o wolną Ukrainę''". Pomnik z czerwonego piaskowca zbudowany jest w kształcie bramy, której połowy połączone są u góry metalowym [[tryzub]]em.
| |||