Jan Długosz (taternik): Różnice pomiędzy wersjami

Długosz wspinał się także w [[Alpy|Alpach]] (1957, 1960, 1961), [[Kaukaz (pasmołańcuch górskiegórski)|Kaukazie]] (1958, 1959) oraz w [[Pirin|Pirynie]] (zimą 1958). Przełomem w skali naszego kraju oraz postrzegania możliwości polskich wspinaczy przez nacje alpejskie było 7. powtórzenie zachodniej ściany [[Aiguille du Dru|Petit Dru]] (z Momatiukiem i [[Stanisław Biel|Stanisławem Bielem]], 31 lipca – 2 sierpnia 1957), ściany, która wśród alpinistów ma rangę wręcz symboliczną. Jeszcze szerszym echem zagranicznym odbił się udział Długosza w pierwszym przejściu środkowego [[filar Frêney|filara Frêney]] w południowych urwiskach [[Mont Blanc]] (27-29 sierpnia 1961), w zespole z Brytyjczykami [[Christian Bonington|Christianem Boningtonem]], [[Ian Clough|Ianem Cloughem]] i [[Don Whillans]]em. Filar ten przedtem odparł ataki najlepszych alpinistów francuskich i włoskich i był areną bardzo głośnej tragedii – fakt, że w ostatecznym rozwiązaniu tak trudnego i skupiającego uwagę mediów alpejskiego problemu uczestniczył Polak, zdarzył się po raz pierwszy w historii polskiego [[alpinizm]]u i ośmielił Polaków do atakowania pierwszorzędnych problemów w Alpach i górach wyższych.