Bernardo O’Higgins: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m interwiki cs
Rafalini (dyskusja | edycje)
m →‎Biografia: poprawa linków
Linia 33:
Na początku 1813 r. został uchwalona konstytucja Chile i wydawało się, że rewolucjoniści zdołają opanować sytuację i uda się uniknąć groźby wojny domowej. Jednak w 1814 r. wicekról [[Peru]] udzielił poparcia próbom odzyskania Chile dla Hiszpanii. W ciągu zaledwie kilku miesięcy O'Higgins awansował ze stopnia pułkownika lokalnej milicji na głównodowodzącego armii. Niedługo potem został także mianowany gubernatorem prowincji [[Concepción]], w której miały miejsce główne walki. Jednak walki przyjęły niepomyślny obrót dla Chilijczyków a O'Higgins został zdymisjonowany. W październiku 1814 r. pod [[Rancagua]] odbyło się decydujące starcie, które wygrała armia interwencyjna z Peru. Przez następne trzy lata kraj był okupowany przez rojalistów.
 
Kilka tysięcy powstańców, razem z O'Higginsem musiało uciekać poprzez [[Andy]] do [[Argentyna|Argentyny]]. O'Higgins spędził ten okres na wygnaniu przygotowując się do odzyskania Chile z rąk Hiszpanów. W styczniu [[1817]] r. wrócił do kraju razem z argentyńskim generałem [[José de San Martín]]em, prowadzili oni ze sobą armię złożoną z chilijskich uciekinierów i Argentyńczyków. [[12 lutego]] [[1817]] r. Hiszpanie ponieśli porażkę w [[Bitwa pod Chacabuco|bitwie pod [[Chacabuco]], w wyniku tego większa część Chile została oswobodzona. O'Higgins natomiast został obrany tymczasowym dyktatorem państwa.
 
Przez kolejnych sześć lat udało mu się wyprowadzić kraj z chaosu. Stworzone zostały podstawy administracji, zaprowadzono ład i porządek. Oprócz tego udało się zbudować od podstaw marynarkę wojenną a także poprowadzić ekspedycję przeciwko rojalistom do Peru.