Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne |
Falanga777 (dyskusja | edycje) Naczelne Dowództwo Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku |
||
Linia 1:
'''Międzysojusznicza Komisja Rządząca i Plebiscytowa na Górnym Śląsku''' ([[Język francuski|fr.]] ''Commission Interalliée de Gouverment et de Plébiscite de Haute Silésie'') działała od [[11 lutego]] [[1920]] r. do 10 lipca [[1922]] r. Powołano ją na mocy 88 art. [[Traktat wersalski|traktatu wersalskiego]] i umowy francusko-niemieckiej z dnia 9 stycznia 1920 r. w celu przeprowadzenia [[Plebiscyt na Górnym Śląsku|plebiscytu na Górnym Śląsku]]. Zadaniem Komisji i towarzyszących jej wojsk alianckich było dopilnowanie prawidłowego przebiegu kampanii plebiscytowej i samego głosowania oraz utrzymanie porządku i spokoju. W założeniu Komisja miała być organem bezstronnym. W rzeczywistości był w niej odzwierciedlony spór, jaki toczyły między sobą zwycięskie państwa [[Ententa|Ententy]] o dostęp do gospodarki niemieckiej.
Stronę francuską reprezentował generał [[Henri Le Rond]] zaś niemiecką przedstawiciel niemieckiego MSZ [[Walther von Simons]]. W skład Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku (MK) weszli przedstawiciele Włoch, Francji oraz Wielkiej Brytanii. Przewodniczącym został Le Rond. Włochy reprezentował jego zastępca gen. [[Armando de Marinis]]. Wielką Brytanię do 4 czerwca 1921 r. reprezentował płk. [[Harold F.P. Percival]], później sir [[Harold Stuart]]. MK na obszarze plebiscytowym dysponowała formalnie pełnią władzy dotychczas przynależną tam państwu niemieckiemu za wyjątkiem ustawodawstwa i podatków. Odpowiadała przed Radą Najwyższą Konferencji Pokojowej w Wersalu
Linia 7:
Rozporządzeniem z 11 lutego 1920 roku utworzono w Opolu Sąd Najwyższy zajmujący się rozstrzyganiem zaskarżonych wyroków sądów cywilnych z całego obszaru plebiscytowego (działały w oparciu o niemiecki kodeks cywilny) oraz Sąd Specjalny zajmujący się rozpatrywaniem przestępstw politycznych przeciwko MK, jej organom, urzędnikom oraz wojskowym (zgodnie z niemieckim kodeksem karno-procesowym).
21 stycznia 1920 r Rada Najwyższa Konferencji Pokojowej skierowała na obszar plebiscytowy wojska okupacyjne, podporządkowane [[Naczelne Dowództwo Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku|Naczelnemu Dowództwu Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku]]. Do sierpnia 1921 roku ich dowódcą był Francuz, generał dywizji [[Jules Gratier]] a następnie generał [[Stanisław Naulin]]. Do maja 1920 roku wojska te liczyły 10300 żołnierzy, w tym Francuzi mieli 7650 żołnierzy i zajmowali obszar przemysłowy. Włosi stacjonowali w powiatach strzeleckim, głubczyckim, kozielskim i raciborskim w liczbie 2650 żołnierzy. W marcu i maju 1921 roku przybyły wojska brytyjskie w sile 2300 osób. Oddelegowane siły były zbyt małe a ich kontrola raczej bardziej formalna niż rzeczywista.
Do kontaktów z MK ze strony polskiego rządu powołano Delegaturę Rządu Polskiego i Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej. Delegatem wybrano konsula generalnego [[Daniel Kęszycki|Daniela Kęszyckiego]]. Jego zastępcami byli konsul [[Jan Karszo-Siedlewski]] oraz wicekonsul [[Stanisław Ptaszycki]]. Polską Ludność Śląska reprezentował [[Polski Komitet Plebiscytowy w Bytomiu]] z siedzibą w hotelu Lomnitz kierowany przez komisarza [[Wojciech Korfanty|Wojciecha Korfantego]]. Łącznikiem między Polskim Komitetem Plebiscytowym a MK w Opolu był prof. [[Adam Żółtowski]].
| |||