Big Bill Broonzy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot dodaje: fi:Big Bill Broonzy |
Uzupełnienie biografii Big Billa Broonzy |
||
Linia 1:
'''Big Bill Broonzy''', właściwie William Lee Conley Broonzy (ur. 26 czerwca 1898, zm. 14 sierpnia 1958) – amerykański muzyk bluesowy, autor ponad 300 kompozycji, w tym standardu "Key to the Highway", granego przez [[Eric Clapton|Claptona]], [[Buddy Guy|Buddy'ego Guya]] czy [[The Rolling Stones]].
== Dzieciństwo i początki kariery ==
Data urodzenia Big Billa nie jest do końca wyjaśniona. On sam twierdził, że urodził się w 1893 r. jednak na akcie urodzenia jego siostry bliźniaczki Lannie widnieje data 1898 r. i najczęściej tą datę przyjmuje się jako autentyczną. Pochodził z wielodzietnej rodziny, miał szesnaściorga rodzeństwa. W wieku dziesięciu lat własnoręcznie wykonał dla siebie skrzypce ze skrzynki po cygarach, a dla swojego przyjaciela Louisa Cartera gitarę z kartonowego pudła. Razem grali na kościelnych imprezach i piknikach dla białych oraz potańcówkach mieszanych, gdzie odrębna część parkietu była dla białych, a odrębna dla czarnych. Nie dostawał za to wynagrodzenia, za to mógł najeść się do syta, a czasami dostawał znoszone ubrania.
Na początku lat 20-tych przenosi się do Chicago, gdzie grywa już na gitarze, na przyjęciach. Podejmuje się też różnych prac, m.in. jako bagażowy, pracownik odlewni, kucharz czy dozorca. W tym czasie poznaje [[Blind Lemon Jefferson|Blind Lemona Jeffersona]], [[Blind Blake|Blind Blake'a]], i [[Lonnie Johnson|Lonnie Johnsona]], którzy mają już za sobą pierwsze nagrania i namawiają go, żeby sam spróbował. Udaje się to w 1927 r. Nagrywa dla wytwórni [[Paramount]] "House Rent Stomp" i "Big Bill Blues". Nie zarabia na tym jednak ani grosza. Jego pracodawcy częstują go whiskey, upija się i w tym stanie nieświadomie przepisuje na nich prawa do utworów. Jego pierwsze nagrania nie sprzedają się najlepiej. Jego styl zostaje określony jako niedojrzały.
== Kariera ==
W 1932 r. Big Bill Broonzy wyjeżdża do Nowego Jorku i nagrywa dla [[American Record Corporation]]. Tym razem nagrania sprzedają się trochę lepiej. W 1934 r. wraca do Chicago. Grywa z różnymi zespołami sceny chicagowskiej, m.in. The Femous Hokum Boys czy State Street Boys. Akompaniuje też takim muzykom jak [[Washboard Sam]] i harmonijkarz [[Jazz Gillum]]. W połowie lat trzydziestych podejmuje owocną współpracę z pianistami: [[Black Bob|Black Bobem]], [[Blind John Davis|Blind Johnem Davisem]], [[Joshua Altheimer|Joshua Altheimerem]] i [[Memphis Slim|Memphis Slimem]]. Koncertuje też z [[Memphis Minnie]], regularnie grywa w klubach dzielnicy South Side. W tym czasie jego styl staje się bardziej miejski, wcześniej grał country bluesa sam albo w duecie, w latach 30-tych można Big Billa usłyszeć z akompaniamentem harmonijki, fortepianu, skrzypiec, trąbki, perkusji czy tarki do prania.
W 1938 r. zostaje zaproszony przez [[John Hammond|Johna Hammonda]] na koncert "Spirituals to Swing" w nowojorskiej [[Carnegie Hall]]. Początkowo miał tam wystąpić [[Robert Johnson]] ale jego śmierć pokrzyżowała plany Hammonda. Występ Big Billa w [[Carnegie Hall]] został opisany jako "niezapomniany".
Big Bill jako młody chłopak, kiedy to zatrudniał się gdzie tylko była praca, marzył o tym, żeby uczyć się w college'u. Ostatecznie trafił do Iowa State College w roku 1950 ale nie jako uczeń, a portier. Nie chodziło mu o pieniądze, w tym czasie był w stanie się utrzymać z muzyki. Stwierdził, że podoba mu się to miejsce i dzięki spokojnej pracy będzie miał czas na przemyślenia. Muzycznie jednak nie próżnował, wciąż uczył się nowych pieśni i próbował stare ocalić od zapomnienia.
Big Bill Broonzy jako jeden z nielicznych bluesowych muzyków w latach 50-tych odwiedził Europę. Pierwsza trasa koncertowa miała miejsce w 1951 r. Muzyk odwiedził Niemcy, Francję i Anglię, a jego występy były nagradzane owacjami na stojąco. Europa nie znała jeszcze tej muzyki, on był jednym z pionierów. Kolejna trasa po Europie zaowocowała nagraniem "The 1955 London Sessions", a także potomkiem. W Holandii Big Bill zakochał się w Pim van Isveldt i spłodził dziecko, które po dziś dzień żyje w Amsterdamie.
Na początku roku 1958 Big Bill zachorował na nowotwór i prawie zupełnie przestał widzieć. Na tą wieść [[Alexis Korner]] wspólnie z artystami zafascynowanymi grą Big Billa zorganizowali koncert, z którego dochód miał być przeznaczony na leczenie śmiertelnie chorego muzyka. Niestety 15 sierpnia Ruth, żona Broonzy'ego wysłała telegram do Londynu zawiadamiający o śmierci męża.
Big Bill Broonzy był jednym z muzyków, którzy mieli ogromny wkład w rozwój bluesa. Przez wiele lat niedoceniany musiał za dnia pracować, a nocą grać w klubach i na przyjęciach. Dopiero po występach w Europie jego nazwisko stało się znane, a on sam mógł wreszcie utrzymywać się na godnym poziomie tylko z muzyki. Jego styl ewoluował z country bluesa do urban bluesa, był jednym z twórców tego, narodzonego w Chicago lat 40-tych, nurtu. Przez lata swojej kariery Big Bill nagrał ponad 350 utworów.
== Linki zewnętrzne ==
| |||