Bitwa pod Budziszynem (1945): Różnice pomiędzy wersjami

Na rozkaz dowództwa frontu pod [[Drezno|Dreznem]] pozostawała jednak wciąż polska 9 Dywizja Piechoty, która dopiero 26 kwietnia dostała rozkaz odwrotu. Dowódca dywizji, pułkownik Aleksander Łaski, zarządził odwrót w jasny dzień, trzema nieubezpieczonymi kolumnami, w sposób nieprzygotowany i całkowicie sprzeczny z zasadami sztuki wojennej. Niemcy, zdobywszy mapy sztabowe z naniesionymi planami marszruty, urządzili w kilku miejscach [[zasadzka|zasadzki]]. Między innymi w dolinie między Panschwitz-Kuckau (łuż. ''Pančicy-Kukow'') i [[Crostwitz]] (''Chrósćicy'') [[26 Pułk Piechoty (LWP)|26 Pułk Piechoty]] stracił 3/4 żołnierzy. W Horka (3 km na północ od Crostwitz; wg innych źródeł wydarzyło się to w Guttau, łuż. ''Hućina'', kilkanaście kilometrów na wschód od Horka) Niemcy zaatakowali kolumnę, w której ewakuowany był [[szpital polowy]] z 300 rannymi (zostali zastrzeleni na miejscu, świadkiem tego wydarzenia był [[kapelan]] dywizji, ksiądz kapitan Jan Rdzanek, który mimo postrzału w potylicę przeżył). Resztka 9 DP, pozbawiona dowódcy (dostał się do niewoli), artylerii, taborów i znacznej części swych sił, niemal całkowicie utraciła zdolności bojowe; pomimo to jej [[pododdział]]y, podobnie jak pododdziały również pozbawionej dowództwa 5 Dywizji, podejmowały próby połączenia się z resztą sił polskich lub radzieckich, co niektórym z nich się udało.

 

 

== Rezultaty bitwy ==