Pocisk rakietowy ziemia–powietrze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
brakująca klamra |
lit. |
||
Linia 7:
Naziemne stanowiska rakiet ziemia-powietrze są zwykle rozlokowywane na przenośnych wyrzutniach, pojazdach kołowych lub [[Pojazd gąsienicowy|gąsienicowych]]. Mobilne wyrzutnie gąsienicowe są zwykle [[pancerz|opancerzone]] i specjalnie zaprojektowane pod kątem przenoszenia tego typu broni. Większe rakiety ziemia-powietrze mogą być rozmieszone na wyrzutniach stałych, jednak w razie potrzeby odholowane i umieszczone w żądanej lokalizacji.
W powszechnym użyciu znajdują się także pociski rakietowe typu ziemia-powietrze zainstalowane na [[okręt]]ach wojennych. Praktycznie każdy współczesny wojenny okręt nawodny powinien być zaopatrzony w tego typu broń, gdyż wymagania współczesnego pola walki wręcz wymuszają zastosowanie rakiet tego typu. Niektóre typy okrętów wyspecjalizowane są w wykorzystywaniu przeciwlotniczej broni rakietowej, np. [[krążowniki typu Ticonderoga]] są wyposażone w zautomatyzowany system dowodzenia AEGIS (system integrujący środki zabezpieczenia działań obrony powietrznej w zakresie systemu wczesnego ostrzegania,
Cele nieprzeznaczone dla przenośnych rakiet PPZR zwykle są rozpoznawane przez lotniczą, pokładową stację radiolokacyjną do wykrywania celów ({{lang|en}} ''Airborne Search Radar'' (ASR)) i następnie śledzone, namierzone i zniszczone przez pocisk ziemia-powietrze odpalony w kierunku celu. Namierzenie obiektu następuje przed identyfikacją celu z użyciem [[Wtórny radar dozorowania|wtórnego radaru dozorowania]] ({{lang|en}} ''Secondary Surveillance Radar'' (SSR)), będącego rozwinięciem systemu wczesnej radioelektronicznej identyfikacji swój-obcy ({{lang|en}} ''Identification Friend or Foe'' (SFF)).
| |||