Andrzej Święcicki (1915–2011): Różnice pomiędzy wersjami

Absolwent Uniwersytetu Stefana Batorego (obecnie [[Uniwersytet Wileński]]), [[1938]], Przewodniczący tamtejszego Koła Prawników. Był wychowankiem ks. Leopolda Chomskiego i uczniem [[Stanisław Swaniewicz|Stanisława Swianiewicza]]; do wybuchu wojny był asystentem w Instytucie Europy Wschodniej w Wilnie.

W latach [[1939]] -[[ 1944]] uczestnik ruchu oporu w [[Związek Walki Zbrojnej|Związku Walki Zbrojnej]], a następnie [[Armia Krajowa|Armii Krajowej]]. Nosił pseudonimy „Frycz” i „Jan Sawicki”. Był dowódcą oddziału Kedywu AK Baza „Miód” na Wileńszczyźnie, z którym brał udział w akcjach dywersyjnych zdobywania broni z magazynów w Jaszunach a także w [[Akcja Burza|akcji „Burza”]].

Więzień [[Więzienie na Łukiszkach|więzienia Łukiszki]] w Wilnie (wiosna 1940 - czerwiec 1941), w grudniu 1944 wywieziony do łagru koło [[Workuta|Workuty]], skąd powrócił w sierpniu 1945. Po wojnie, w latach 1953 - 1956 osadzony w więzieniu we [[Zakład Karny Wronki|Wronkach]] z wyrokiem dożywocia.

Po wojnie wW latach 1945-53 pracownik m.in. Ministerstwa Przemysłu Spożywczego i Skupu, Biura Studiów przy Kancelarii Cywilnej Prezydenta RP, wykładowca na SGH i SGPiSie.

Od 1966 roku pracownik naukowy [[Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie|Akademii Teologii Katolickiej]] (obecnie UKSW) w Warszawie. Piastował stanowisko docenta do 1974 a następnie [[Profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]] do 1985 roku. W tym czasie utworzył a następnie kierował katedrą socjologii religii.

W latach 1969-83 Członek Komitetu Wykonawczego Międzynarodowego Stowarzyszenia Socjologów Religii (Committe International de Sociologie de Religion), a także [[Polskie Towarzystwo Socjologiczne|Polskiego Towarzystwa Socjologicznego}}]] i innych stowarzyszeń naukowych i społecznych.