Antonio Gramsci: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.6.4) (Robot poprawił uk:Антоніо Ґрамші
usunięcie nieprawdziwej informacji. vide: dyskusja
Linia 34:
W [[1921]] r. Gramsci był jednym z założycieli [[Włoska Partia Komunistyczna|Włoskiej Partii Komunistycznej]] (na jej czele stanął [[Amadeo Bordiga]], ur. [[1889]]). W publicystyce Gramsci podejmował wtedy głównie problemy programu nowej partii i kierunków walki z rodzącym się [[faszyzm]]em (por. tom ''Socialismo e fascismo. L'Ordine Nuovo 1921-1922'', [[1966]]). W latach [[1922]]–[[1923]] Gramsci przebywał w Moskwie reprezentując WPK w [[Międzynarodówka Komunistyczna|III Międzynarodówce Komunistycznej]]. Powróciwszy do kraju, Gramsci nadal uczestniczył w życiu politycznym jako poseł do parlamentu, publicysta (był inicjatorem organu partyjnego "Unita") oraz działacz partyjny.
 
W wyniku dyskusji wewnątrzpartyjnej, której dokumentację podał [[Palmiro Togliatti]] w publikacji ''La formazione del gruppo dirigente del P.C.I.'' (''Kształtowanie się grupy kierowniczej WPK'', [[1962]]), a której świadectwa znajdujemy także w publicystyce Gramsciego zebranej w ''La construzione del partito comunista italiano 1923-1926'' ([[1971]]), dawną obciążoną błędem sekciarstwa politykę, której rzecznikiem był [[Amadeo Bordiga]], zastąpiono programem sojuszu sił lewicowych w obliczu zagrożenia faszystowskiego, głoszonym przez Gramsciego. W styczniu 1926 r. Gramsci stanął na czele Komitetu Centralnego WPK; w listopadzie władze faszystowskie aresztowały go i skazały na dwadzieścia lat więzienia. Gramsci spędził w więzieniu lat dziesięć, podupadając na zdrowiu. Zwolniony w [[1937]] r. na podstawie amnestii, zmarł zaraz po opuszczeniu więziennych murów. Tuż przed śmiercią Gramsci miał się nawrócić na [[katolicyzm]]<ref>{{Cytuj stronę |url=http://fronda.pl/news/czytaj/gramsci_pod_koniec_zycia_zostal_katolikiem |tytuł=Gramsci, czyli nawrócenie komunisty |data=25 listopada 2008 |opublikowany=Fronda}}</ref>.
 
Przez cały czas pobytu w więzieniu Gramsci w takiej mierze, w jakiej pozwalały warunki, prowadził pracę intelektualną. Szkice, notatki i materiały wypełniły 33 ''Zeszyty więzienne'' (''Quaderni del carcere''), które po wojnie zostały opublikowane pod tymże tytułem.