Wieczne pióro powstało znacznie wcześniej niż [[ołówek]]. W [[1922]] roku [[Howard Carter]] odnalazł w grobowcu [[Tutenchamon]]a pierwsze narzędzie pisarskie., Zostałoktóre znalezioneprzypominało wobecne grobowcupióra [[Tutenchamon]]awieczne. PrzypominałoByła onoto obecnezaostrzona wiecznez pióra.jednej Była tostrony [[trzcina|trzcinowa]] rurka zaostrzona z jednej strony, umieszczona w [[miedź|miedzianej]] oprawce z [[atrament]]em. Podobne pióra zostały odnalezione podczas wykopalisk w dolinie rzeki [[Bazar-daria|Bazar-darii]] w [[Pamir]]ze. Do końca [[XVIII wiek|XVIII]] wieku popularne były [[Gęsie pióro|pióra gęsie]], których największą wadą była konieczność częstego ścinania końcówki, aby nadać jej stożkowy kształt umożliwiający pisanie.
W [[1508]] r.roku w pracach [[Leonardo da Vinci|Leonarda da Vinci]] pojawiły się projekty przyrządów pisarskich z zapasem atramentu.
W [[1707]] r.roku [[Nicolas Bion]] -, nadworny inżynier [[Ludwik XIV|Ludwika XIV]], wynalazł wieczne pióro pozwalające pisać nieprzerwanie przez dłuższy czas. W latach [[1808]]/[[1809]] powstająpowstały pierwsze zaawansowane pióra metalowe. Jednak nie stały się one popularne ze względu na swoją wysoką cenę. Dopiero w [[1822]] r.roku zaczęto je produkować maszynowo za sprawą [[Samuel Harrison (wynalazca)|Samuela Harrisona]], który ok. [[1780]] r. roku zbudował prototyp pióra. W [[1884]] r.roku L. E. Waterman opracował system "zasilania„zasilania kanalikowego"kanalikowego”, który zapobiegał robieniu [[kleks]]ów dzięki regulacji dopływu atramentu. Ważnym etapem w rozwoju produkcji piór było wynalezienie nowych materiałów, które posłużyły do wytwarzania korpusu pióra, (były to m.in. [[ebonit]] (w [[1839]] r.roku) i [[celuloid]] (w [[1870]] r.roku)), oraz opracowanie przez firmę Parker specjalnego systemu uniemożliwiającego samowolne ściekanie [[atrament]]u ze stalówki.
