Wikipedia

François Couperin Le Grand: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
GrouchoBot (dyskusja | edycje)
52 167 edycji
m r2.6.4) (robot dodaje el:Φρανσουά Κουπρέν
uporządkowałem dział twórczość; był posiatkowany, pełen powierzchownych opinii czy wręcz akademickich błędów (Couperin nie był twórcą ronda, bez przesady); kompilacja na podstawie pozycji z bibiografii
Linia 12:
 
== Twórczość ==
Couperin jest uważany za, obok mistrzów wczesnego baroku [[Jean-Baptiste Lully|Jeana-Baptisty Lulliego]] i [[Marc-Antoine Charpentier|Marca-Antoine Charpentiera]], najwybitniejszego francuskiego kompozytora epoki [[barok|baroku]]. Konserwatywna w XVII wieku muzyka francuska, cechująca się brakiem zainteresowania najnowszymi osiągnięciami muzyki włoskiej, szukająca własnego stylu, skłaniała się na początku XVIII wieku w stronę melodyjnego, przepełnionego ornamentami nurtu [[rokoko]]. François Couperin przezwyciężał zachowawczość muzyki francuskiej, z wielkim kunsztem łączył charakterystyczne cechy muzyki francuskiej z włoskim ''concerto''. Wybitnym tego przykładem są zbiory sonat zespołowych "Les Goûts réunis" ("Style ponownie połączone") czy ''Le Parnasse'', w których Couperin niezwykle odważnie jak na tamte czasy naśladuje styl [[Arcangelo Corelli|Corellego]]. Wysiłki w stronę konstruktywnego "łączenia stylów" szybko podjęli inni wybitni kompozytorzy, m.in. [[Jean-Marie Leclair]]. François Couperin był, obok młodszego o 15 lat [[Jean-Philippe Rameau|Jeana-Philippa Rameau]], najwybitniejszym tzw. klawesynistą francuskim. Jego traktat "L'Art de toucher le clavecin" ([[1716]]) stanowi kamień milowy dla praktyki gry na instrumentach klawiszowych. Było to jedno z najbardziej autorytatywnych dla klawesynistów w XVIII wieku. Couperin porusza w nim kwestie prawidłowego ozdabiania, ''argements'', krytykuje nadmierne stosowanie arpeggiów w lewej ręce, uczy stosowania obu manuałów klawesynu czy użycia kciuka.
Couperin jest uważany za jednego z najwybitniejszych francuskich kompozytorów barokowych. Największe osiągnięcia i nowatorstwo widać w jego muzyce klawesynowej i kameralnej, w sonatach i koncertach instrumentalnych<ref>Encyklopedia Muzyczna, część cd, PWM</ref>.
 
Uważany za twórcę formy muzycznej [[Rondo (muzyka)|ronda]], tworzył także [[suita|suity]] i utwory kościelne.
 
Skomponował 2 msze organowe, około 230 kompozycji klawesynowych zebranych w 4 księgach (opublikowane w [[Paryż]]u w 1713, 1717, 1722 i 1730), dzieła kameralne, nawiązujące do [[Arcangelo Corelli|A. Corellego]] i J.B. [[Jean-Baptiste Lully|Lully’ego]], motety religijne.
 
Wzorując się na [[Arcangelo Corelli]]m, wprowadził formę sonaty-tria we Francji. Jedna z Sonat triowych Couperina zatytułowana jest ''Le Parnasse, ou l′Apothéose de Corelli'' ("Parnas, albo Apoteoza Corelliego"). Couperin połączył włoskie i francuskie style muzyczne w cyklu utworów, które nazwał "Les Goûts réunis" ("Style ponownie połączone").
 
Jego najsławniejsza książka "L'Art de toucher le clavecin", opublikowana w [[1716]]), zawiera sugestie dotyczące brzmienia, zdobnictwa i innych cech techniki klawiszowej. Wpłynęła na grę [[Johann Sebastian Bach|J.S. Bacha]], który zaadaptował [[palcowanie]] couperinowskie włączając doń użycie kciuka.
 
Wiele z utworów Couperina ma poruszające, malownicze tytuły, wyrażające nastrój poprzez dobór tonacji czy ciekawe pomysły harmoniczne. Były porównywane do miniaturowych poematów dźwiękowych.
 
== Znaczenie ==
Linia 44 ⟶ 34:
{{clear}}
 
== Bibliografia ==
{{Przypisy}}
# Manfred Bukofzer ''Muzyka w epoce baroku - od Monteverdiego do Bacha'' PWN, 1970 (strony 347-355)
 
{{Kompozytorzy baroku}}
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/François_Couperin_Le_Grand”