Appian z Aleksandrii: Różnice pomiędzy wersjami

Dość późno (ok. 160 roku) rozpoczął pisanie swego dzieła ''[[Historia rzymska|Historia rzymska]]'' (''Ρωμαικα'') w 24 księgach. Pisał pod wpływem podziwu dla rzymskiego państwa - jego męstwa, roztropności, wytrwałości, siły, ale także i szczęścia<ref>Tadeusz Sinko, ''Literatura grecka'', T.III cz.1, PAU Kraków 1951, s. 451.</ref>. ''Historia'' obejmowała czasy od założenia [[Rzym]]u do czasu mu współczesnych (panowanie [[Trajan]]a) i opisywała je wg ludów wchodzących w skład [[Imperium rzymskie]]go. Nie przykłada zbytniej uwagi do [[Chronologia|chronologii]] opisywanych wydarzeń, nie jest też ścisły w terminologii wojskowej<ref group = "uwaga">Według Focjusza Appian ''jest w miarę możliwości prawdomówny, w swoim opowiadaniu potrafi lepiej niż ktoś inny wyjaśniać zasady strategiczne'' (''Biblioteka'', Kodeks 57[17a])</ref> (podobnie jak [[Tytus Liwiusz|Liwiusz]] i [[Dionizjusz z Halikarnasu|Dionizjusz]]), popełnia drobne błędy w lokalizacji geograficznej ([[Kadyks|Gades]] lokalizuje w Afryce, czy [[Ebro]] wpada do [[Morze Północne|morza Północnego]])<ref>Tadeusz Sinko, ''Literatura grecka'', T.III cz.1, PAU Kraków 1951, s. 452.</ref>. Mimo tego dzieło stanowi cenne źródło wiadomości i informacji, których nie można znaleźć u innych starożytnych autorów. W niektórych miejscach jest to źródło jedyne (pomiędzy rokiem 167 a 68 przed n.e. Appian jest źródłem głównym, a przeważnie nawet jedynym)<ref>Appian z Aleksandrii, ''Historia Rzymska'', Ossolineum, Wrocław 1957, cz. 1, s. XIX</ref>. To z relacji Appiana najwięcej dowiadujemy się o powstaniu niewolników pod wodzą [[Spartakus]]a i tylko Appian opisał jego egzekucje. Do dziś zachowało się 11 ksiąg (w tym druga połowa ks. 11)<ref>Anna Świderkówna, ''Słownik pisarzy antycznych'', WP Warszawa 1982, s. 79.</ref>.