Appian z Aleksandrii: Różnice pomiędzy wersjami

'''Appian z Aleksandrii''' (ur. ok. [[95]] - zm. ok.[[180]] r.; [[łacina|łac.]] Appianus Alexandrinus, [[greka|gr.]] Ἀππιανὸς ὁ Ἀλεξανδρεύς) – grecki historyk, urodzony w egipskiej [[Aleksandria|Aleksandrii]], gdzie pełnił wysokie stanowiska urzędnicze<ref>Appian, ''Wstęp'' 14.62</ref>. W okresie powstania żydowskiego (za czasów [[Trajan]]a), uciekał z Egiptu przed Żydami<ref>''Wojny z Arabami'', fragment 19. Rękopis paryski ''Suppl. Gr.'' 607A, wyd. M. Treu, ''Program gimnazjalny'', Oława 1880</ref>. Za [[Hadrian]]a był w Rzymie adwokatem cesarskim (''advocatus fisci''), następnie otrzymał w [[Starożytny Egipt|Egipcie]] urząd prokuratora cesarskiego (prawdopodobnie za [[Marek Aureliusz|Marka Aureliusza]] i [[Werus]]a). W tej sprawie pisał do cesarza [[Antoninus Pius|Antoninusa Piusa]] przyjaciel Appiana, [[Marek Korneliusz Fronton|Fronton]]<ref>Appian z Aleksandrii, ''Historia Rzymska'', Ossolineum, Wrocław 1957, cz. 1, s. VII</ref><ref group = "uwaga">Fronton w swym liście do cesarza wyjaśnia, że z Appianem łączy go ''stara znajomość i niemal codzienne wspólne studia''. ([Ep. gr. 4, 5; List do Antoninusa 9</ref><ref>], Appian z Aleksandrii, ''Historia Rzymska'', Ossolineum, Wrocław 1957, cz. 1, s. VIIIX)</ref>. [[Obywatelstwo rzymskie]] otrzymał prawdopodobnie za czasów [[Trajan]]a lub Hadriana. Stąd jego łacińskie imię mogło brzmieć ''Ulpius'' lub ''Aelius''<ref>Appian z Aleksandrii, ''Historia Rzymska'', Ossolineum, Wrocław 1957, cz. 1, s. VIII</ref>.